Piombino Toscane bezoeken – Onze tips voor een heerlijke vakantie

Piombino – vaak enkel bekend als doorreis naar Elba – onthult zich aan de oplettende reiziger als een verborgen parel aan de Toscaanse kust. In de zomerse zon ontwaken de smalle straatjes van het oude centrum. De geuren van verse espresso en zeezout vermengen zich in de ochtendbries. Deze kuststad in Toscane verwelkomt je met een ontspannen sfeer. Locals die groeten op straat, kinderen die gelato likken op de hoek van Corso Italia, en een azuurblauwe zee die aan de horizon glinstert. Piombino Toscane biedt meer dan een veerboothaven – het is een levende ansichtkaart vol geschiedenis, culinaire genoegens en panoramische vergezichten. Mijn naam is Annelies en in deze reisreportage neem ik je mee door Piombino alsof je er zelf bij bent. Van zonnige pleinen en Etruskische schatten tot smaakvolle adresjes en unieke overnachtingsplekken.

Zomers flaneren langs de kust en door het centrum van Piombino

Een eerste kennismaking met Piombino voelt als het openen van een tijdcapsule. Ik begin mijn dag in hartje zomer met een wandeling door het historische centrum. Daar waar de eeuwenoude stadspoort Torrione e Rivellino uit 1212 trots uittorent boven de straatjes.

Onder de poortbogen – een perfect fotomoment – voel je direct de middeleeuwse sfeer. Binnen de oude muren liggen smalle steegjes vol karakter. Balkons met wuivende was, pastelkleurige gevels. Hier en daar een enoteca of ambachtelijke winkel verscholen achter een boog. Terwijl ik flaneer over Corso Vittorio Emanuele, de hoofdstraat, zie ik hoe de ochtendzon langs de stenen paleizen speelt. Ik passeer Casa delle Bifore, een 14e-eeuws huis met tweelingramen dat elegant herinnert aan renaissanceverleden. Verderop stuit ik op de kathedraal van Sant’Antimo. Eenvoudig van buiten maar sereen vanbinnen, een oase van koelte op een warme dag.

In de zomer bruist het centrum zachtjes. Op terrassen onder gekleurde parasols nippen locals aan hun cappuccino – de perfecte gelegenheid voor een pauze. Ik schuif aan bij Bar Roma op het centrale plein en bestel een romige cappuccino met een vers cornetto. De barista knikt mij glimlachend toe; de mensen zijn opvallend hartelijk. Bovendien hoef je hier nooit lang te zoeken naar een praatje. Voordat ik het weet, wijst een oude inwoner mij de weg naar de Fonti di Marina. Oude waterbronnen net buiten de stadsmuur waar vroeger schepen hun watervoorraad aanvulden.

Deze eeuwenoude fonteinen, deels ontworpen met hulp van Leonardo da Vinci, liggen even verderop verstopt. Ze vormen een fascinerend stukje geschiedenis. Daarnaast wijst mijn nieuwe lokale gids omhoog: “Zie je die dikke muren? Die versterkingen zijn in de 15e eeuw nog verbeterd door Leonardo da Vinci zelf,” vertelt hij trots. Het besef dat deze kuststad ooit strategisch werd versterkt door het genie da Vinci maakt mijn wandeling extra bijzonder.

Wie de kustlijn wil verkennen richting het noorden, vindt in San Vincenzo aan de Etruskische kust een sfeervol alternatief voor een daguitstap of stranddag.

Piazza Bovio: het mooiste uitzicht van Piombino Toscane

Als de middagzon hoog aan de hemel staat, begeef ik me naar Piazza Giovanni Bovio.Het iconische plein dat als een schip vooruitsteekt de Tyrreense Zee in. Piazza Bovio is niet zomaar een plein, het is de grootste zeebalkon van Europa – omringd door water aan drie zijden. Zodra ik het plein oploop, voel ik een verfrissende zeebries langs mijn gezicht strijken. Verder strekt de diepblauwe zee zich oneindig uit. Met aan de horizon de groene contouren van de eilanden Elba en Capraia.

Het uitzicht is adembenemend: onder mij beuken zachte golven tegen de kliffen. Recht voor mij vaart net een kleurrijke veerboot richting Elba uit de haven. In de verte glinstert de vuurtoren van het eiland als een stipje.

Boven op het plein staat een fotogeniek vuurtorentje dat ’s avonds een zacht licht uitstraalt over de zee. Overdag dient het als decor voor menig vakantiekiekje. Ook ik kan het niet laten een foto te maken met de toren op de voorgrond en Elba op de achtergrond. Bovendien is Piazza Bovio zowel ’s ochtends als ’s avonds magisch. ’s ochtends kun je hier de vissersbootjes zien uitvaren terwijl de lucht roze kleurt. ’s avonds verzamelen stelletjes en gezinnen zich op de balustrade om een spectaculaire zonsondergang te bewonderen. Ik besluit aan het eind van de dag hier terug te keren voor dat gouden uur. Maar nu eerst strijk ik neer op een bankje, genietend van het 360°-panorama.

Meeuwen cirkelen boven het water. De geluiden van de stad vervagen even. Alleen het ruisen van de zee en een verre ferryhoorn zijn hoorbaar. Zo verstrijkt een zalig uur, mijmerend op Piazza Bovio, waar Piombino zijn meest schilderachtige gezicht toont.

Populonia en Baratti: Etruskische schatten bij Piombino Toscane

De volgende dag besluit ik de omgeving te verkennen. Ik rij een klein stukje de heuvels in, naar Populonia. Frazione (deelgemeente) van Piombino die bol staat van geschiedenis. De weg slingert omhoog door geurende mediterrane maquis. Terwijl aan mijn rechterkant de Golfo di Baratti opduikt. Een ronde baai met goudkleurig strand omgeven door pijnboombos. Bovenop de heuvel prijkt Castello di Populonia, een middeleeuws kasteel dat de eeuwen heeft getrotseerd. Ik parkeer de auto net buiten de poorten en wandel het sfeervolle ommuurde dorpje Populonia Alta binnen.

Binnen de kasteelmuren lijkt de tijd stil te staan. Een smal straatje leidt langs een kleine enoteca naar het centrale piazzetta, waar de eenvoudige steenkerk Santa Croce staat. Ik beklim de toren van het kasteel – een klim die wordt beloond met een fenomenaal uitzicht. Boven in de wachttoren ontvouwt zich een panorama van 360 graden. Enerzijds zie ik de uitgestrekte Tyrreense Zee met de eilanden Elba en zelfs Montecristo aan de horizon. Anderzijds kijk ik uit over het Toscaanse binnenland met zijn patchwork van velden en bossen. Recht beneden mij ligt de Golf van Baratti, haar water fonkelend turkoois in de middagzon. Ik begrijp meteen waarom deze plek al duizenden jaren gewaardeerd wordt.

Na de torenafdaling bezoek ik het kleine Museo Etrusco in het dorp, waar vondsten uit de omgeving worden tentoongesteld – van sieraden tot amforen. Populonia was in de Etruskische tijd (zo’n 2500 jaar geleden) een welvarende havenstad, en dat erfgoed laat zijn sporen na.

In het naastgelegen Parco Archeologico di Baratti e Populonia wandel ik vervolgens tussen de Etruskische overblijfselen. De archeologische park ligt deels verscholen tussen pijnbomen en maquis aan de baai. Over een stoffig paadje daal ik af naar de Necropoli: hier liggen tombes uitgehouwen in de rots en grafheuvels bedekt met gras. Het is indrukwekkend om onder de aarde de koele kamers te betreden waar ooit Etruskische families hun dierbaren bijzetten, compleet met aardewerk en offers. In de verte ruik ik de zilte zee en hoor ik krekels tjirpen – een bijna mystieke ervaring, alsof de oudheid even tastbaar wordt.

Tip: Neem goede wandelschoenen en water, vooral op warme dagen. Het park biedt routes langs ondergrondse tombes en een acropolis op de heuveltop, waar je naast ruïnes van tempels ook de fundamenten van oude ijzersmelterijen ziet. Hier besef ik dat Populonia ooit een industriële hub was waar het ijzererts van Elba werd verwerkt, te zien aan de zwartgeblakerde steenresten. Fun fact: in de Romeinse tijd was het strand van Baratti zelfs zwart van het ijzerslak – nu is het gelukkig weer goudgeel en schoon.

Na zoveel cultuur is ontspanning welkom. Beneden in de baai van Baratti zoek ik een schaduwrijk plekje onder de dennen bij het strand. Het water is heerlijk verfrissend; ik neem een duik in de Tyrreense Zee en zwem met uitzicht op het silhouet van het kasteel boven mij. Naast me spelen kinderen in het zand en locals genieten van een siësta op hun bootje net voor de kust. La dolce vita in zijn puurste vorm! Ten slotte maak ik nog een kleine wandeling naar Buca delle Fate – letterlijk “feeëngrot”.

Dit is een korte hike langs de kliffen ten zuiden van Baratti. Het pad voert door struikgewas naar een afgelegen inham met kristalhelder water onder hoge rotsen. Volgens de inwoners is dit een favoriete zwemplek, en ik begrijp waarom: de rust en ruigheid hier zijn betoverend. Met het zoute water op mijn huid en de late middagzon op mijn gezicht keer ik voldaan terug naar Piombino-stad, klaar voor een avond vol lekker eten.

Zin in een charmant middeleeuws dorpje vlak bij Piombino? Plan dan zeker een tussenstop in het prachtige Suvereto.

Heerlijke gastronomie: eten en drinken als een local

De Toscaanse keuken leeft in Piombino Toscane op elke straathoek. Van verse vis tot lokale wijn – hier proef je la dolce vita op je bord.

Voor de lunch zoek ik een modern adresje op dat ik getipt kreeg. 57025 Bistrot – genoemd naar de postcode van Piombino – ligt verscholen in een zijstraatje nabij het hoofdplein. Zodra ik binnenstap, valt de hippe maar huiselijke sfeer op: houten tafels, flessen wijn als decoratie en een open keuken waar een jonge chef met passie kookt. Ik krijg een plekje op het kleine terras.

De bediening hier is alleraardigst en bovendien vlot met aanbevelingen. Op aanraden van de ober proef ik Risotto ai frutti di mare geserveerd met garnalen, mosselen en inktvis . Het smaakt voortreffelijk – vers, verfijnd en toch eenvoudig eerlijk eten. Daarnaast raakt de ober met mij aan de praat over de omgeving. Terwijl ik geniet van een glas koele Vermentino (witte wijn uit de streek), vertelt hij enthousiast over een legende van Populonia. In de kapel daar zou een “heksen-skelet” gevonden zijn, en buiten het dorp staat een oude galgenboom.

Ik grinnik om de kleurrijke verhalen die je gratis bij de lunch krijgt. 57025 Bistrot biedt duidelijk meer dan lekker eten. De passie van het team voor hun regio proef je in elk woord én elke hap. Geen wonder dat een vaste gast op Google reviewde dat dit “een van de beste eetervaringen ooit” was. Ik kan het alleen maar beamen.

In de namiddag slenter ik terug richting de waterkant. Tijd voor una passeggiata – de geliefde Italiaanse gewoonte om vroegavond rustig te flaneren. Langs de boulevard vind ik Gelateria Il Gusto Giusto, waar ik me een hoorntje ijs haal. Romig en puur van smaak.

Met mijn gelato in de hand strijk ik neer op een muurtje bij de haven. Vissersbootjes komen binnen en de lucht krijgt die gouden gloed. Het is het uur van de aperitivo! Al snel zie ik groepjes vrienden neerploffen op het terras van Bar La Sirena bij de vissershaven. Ik sluit me aan en bestel een Aperol Spritz.

Binnen enkele minuten verschijnt er een kleurrijk aperitiefplankje met lokale kaas, olijven en mini-bruschetta – hier in Piombino begrijpen ze dat een drankje altijd vergezeld gaat van iets lekkers. Terwijl de zon langzaam zakt, kletsen de mensen om me heen over de vangst van de dag en de plannen voor de komende week. Zo voel je je al snel deel van de gemeenschap, proostend op een zwoele zomeravond.

Voor het diner heb ik zin in iets speciaals. Ik heb gereserveerd bij Taverna dei Boncompagni, volgens velen het restaurant van Piombino. Deze taverne, verstopt in een zijstraatje nabij de oude stadsmuur, oogt van buiten eenvoudig, maar binnen wacht een warm verlicht, intiem interieur met houten balken en flessen Chianti langs de muur.

Eigenaar en gastheer Simone heet iedereen persoonlijk welkom met een ontwapenende glimlach. Ik krijg een tafel in de knusse achterkamer, omgeven door wijnrekken. Al snel merk ik waarom dit adresje zo geliefd is: Simone loopt rond alsof hij een oude vriend is die je thuis ontvangt, geeft met flair wijnadvies en kletst met de gasten in meerdere talen. Bovendien is het menu om van te watertanden – verse vis, huisgemaakte pasta’s en seizoensgerechten met lokale twist.

Ik ga voor de spaghetti al nero di seppia (inktvisinkt), waarschijnlijk afgewerkt met krokante broodkruimels of bottarga (geraspte gezouten viseitjes) bovenop. Het is een klassieke Italiaanse pasta, vooral populair in kustgebieden zoals Sicilië, Venetië en delen van Toscane. De donkere saus komt van de inkt van de inktvis, wat zorgt voor een rijke, ziltige umamismaak.

Ondanks dat ik normaal geen enorme inktviseter ben, betrap ik mezelf erop dat ik het brood schaamteloos door de laatste druppels saus veeg. Daarnaast volgt er nog een hoofdgerecht: tagliata di tonno, vers gevangen tonijnsteak, kort gegrild en bedruppeld met lokale olijfolie en rozemarijn. Het smelt op de tong.

Simone schenkt mijn glas nog eens vol met een prachtige Bolgheri-wijn en vertelt tussen neus en lippen door de herkomst van elk ingrediënt op mijn bord. Deze man weet bovendien precies hoe hij zijn gasten moet verwennen. De avond sluit ik af met een dolce – huisgemaakte tiramisù – en een glaasje koele limoncello van het huis.

Wanneer ik de taverne verlaat, krijg ik van Simone een ferme handdruk en de belofte: “Tot de volgende keer, amico!” Ik loop de zwoele nacht in met een volle buik en een warm hart. Taverna dei Boncompagni heeft me een van de meest gedenkwaardige culinaire avonden in tijden bezorgd: verfijnde Toscaanse keuken met een vleugje dolce vita, in een gezellige huiskamersetting waar je als vriend vertrekt.

Zo zijn er nog meer smakelijke adresjes in Piombino. Zin in verse vis met uitzicht op de jachthaven? Ga dan naar Ristorante La Cambusa bij Marina di Salivoli, net buiten het centrum. Deze uitnodigende plek heeft een ruim terras pal aan de havenkade, waar je bij zonsondergang dineert met zicht op dobberende zeilbootjes.

Ik bezocht La Cambusa op mijn laatste avond en genoot van een perfect gegrilde branzino (zeebaars) met citroen en lokale olijfolie. Daarnaast serveren ze hier uitstekende spaghetti allo scoglio – rijk gevuld met mosselen, vongole en garnalen, rechtstreeks uit de zee op je bord. Terwijl een bries van zee binnenwaaide, nipte ik van een koele Vermentino en zag ik de lucht verkleuren boven de masten in de haven. De sfeer is ontspannen, met families uit de buurt die hun weekend inluiden en vrienden die toosten met prosecco.

Na het eten maakte ik het mezelf gemakkelijk in de loungehoek van La Cambusa. Het restaurant fungeert ook als bar. Ik bestelde nog een creatieve cocktail met lokale kruiden. Want dit adres staat ook bekend om zijn goede aperitivo’s. Al met al biedt Piombino voor de fijnproever een scala aan ervaringen. Van modern bistro tot traditionele taverne en seaside dining. Stuk voor stuk met het oprechte, hartelijke karakter dat Toscane zo geliefd maakt.

Overnachten in Piombino Toscane: van sfeervol stadshotel tot landelijk resort

Na lange dagen vol indrukken is een fijne uitvalsbasis onmisbaar. Gelukkig heeft de regio Piombino overnachtingsmogelijkheden voor elke voorkeur. Of je nu midden in de stad wilt zitten. Vlakbij het strand, of in de luwte van het Toscaanse platteland. Uit mijn trip licht ik drie bijzondere accommodaties uit, elk met hun eigen charme en aanrader voor Vacanza.be-lezers.

Poggio all’Agnello – actief familieresort nabij Baratti

Op een steenworp van Piombino, bij de baai van Baratti en het dorpje Populonia, verblijf ik een paar nachten in Poggio all’Agnello – Sport & Active Holidays. Dit uitgestrekte resort is gevestigd op een historische tenuta (landgoed) die is omgetoverd tot een vakantieparadijs voor gezinnen en sportievelingen. Wanneer ik het terrein oprijd, rits ik langs cipressenlanen en eeuwenoude boerengebouwen, prachtig gerestaureerd in Toscaanse stijl. Het voelt alsof ik een dorpje binnenkom: verspreid over het domein liggen appartementen in warme okerkleuren, omgeven door gazons en oleanders. Mijn appartement is ruim en modern, met terracotta vloeren, een keukenblok (handig voor wie zelf wil kokkerellen) en een klein terras met zicht op de groene heuvels.

Wat Poggio all’Agnello echt bijzonder maakt, zijn de faciliteiten. Zo zijn er maar liefst drie buitenzwembaden centraal op het domein, voor elke behoefte iets: een gigantisch olympisch zwembad van 50 meter voor wie baantjes wil trekken (ik zie ’s ochtends fanatieke triatleten trainen – indrukwekkend!), een ondiep kinderbad waar de kleintjes veilig spetteren, en een derde middelgroot bad met hydromassagejets en een waterval, puur relaxen voor jong en oud.

Ik kan niet weerstaan aan een ochtendduik in het grote zwembad; het water glinstert in de opkomende zon en behalve een paar vroege zwemmers heb ik het bassin bijna voor mezelf. Daarnaast biedt het resort tal van sportmogelijkheden: twee tennisbanen waar ’s avonds fanatiek wordt gesmasht, een voetbalveldje voor vijf-tegen-vijf potjes, én zelfs een heuse MTB Pump Track – een spannend bochtig fietsparcours waarop kinderen (én stiekem ook volwassenen) zich uitleven met hun mountainbike. Als hardloper ben ik in mijn nopjes met het aangelegde joggingpad dat langs de perimeter van het domein loopt; ’s ochtends vroeg jog ik een rondje terwijl de Toscaanse velden langzaam ontwaken.

Bij Poggio all’Agnello hoef je het terrein eigenlijk niet af voor vermaak of gemak. Bovendien is er een uitstekend restaurant ter plaatse, Cascina del Poggio, dat uitkijkt op de zwembaden. Op mijn eerste avond proef ik er een knapperige houtovenpizza met lokale pecorino en prosciutto – eenvoudigweg verrukkelijk en vriendelijk geprijsd. De volgende dag neem ik een lichte lunch van panzanella (Toscaans broodsalade) en een glas huiswijn op het terras, terwijl boven mij de zwaluwen rondcirkelen. De bediening is hartelijk en werkt opvallend efficiënt, ondanks de grootte van het complex. Ook handig: er is een kleine minimarkt voor basisboodschappen en elke ochtend kun je verse broodjes laten leveren.

Wat dit resort perfect maakt voor vakantievierders is de locatie. Baratti-strand ligt namelijk op slechts één kilometer afstand, gemakkelijk te voet of met de gratis leenfietsen van het hotel te bereiken. Ik maak meerdere keren in de late namiddag een fietstochtje naar het strand – vijf minuutjes trappen door een schilderachtig dennenbos en je duikt zo de zee in.

Daarnaast pendelt er in het hoogseizoen een shuttlebusje naar Piombino-stad, ideaal als je een dagje zonder auto wilt. Poggio all’Agnello weet actieve ontspanning en gezinsplezier feilloos te combineren. ’s Avonds zie ik tevreden kinderen met een ijsje in de hand rondrennen terwijl ouders ontspannen bij de poolbar aan een cocktail nippen. Er hangt een gemoedelijke vakantiesfeer: stel je voor, na een dag cultuur snuiven bij Populonia of zonnebaden aan zee kom je “thuis” op het resort, spring je nog even in het zwembad of laat je je verwennen in de sauna, en schuif je aan voor een Toscaanse proeverij in het restaurant. Het is dan ook geen verrassing dat vele gasten hier jaarlijks terugkomen.

Sterke punten: uit reviews blijkt vooral de schoonmaak en onderhoud van het park hoog gewaardeerd (hygiënische, moderne faciliteiten), het vriendelijke personeel dat zowel Engels als Italiaans goed machtig is, en de veelzijdigheid – er is werkelijk voor ieder wat wils, van peuter tot opa.

Website: www.poggioallagnello.it – voor foto’s van de geweldige zwembaden en het boeken van je eigen sportieve vakantieverblijf.

Hotel Est – comfortabel stadshotel in Piombino met topservice

Voor wie graag midden in de stad verblijft, op loopafstand van restaurants, winkels en de haven, is Hotel Est in Piombino een uitstekende keuze. Dit driesterrenhotel ligt centraal (via Piave, op enkele minuten lopen van het station) en toch rustig aan een pleintje. Tijdens mijn rondreis logeer ik hier één nacht, vooral omdat ik nieuwsgierig was naar de vele positieve reacties over de locatie en het personeel – en ik werd niet teleurgesteld.

Bij aankomst word ik hartelijk begroet bij de 24-uursreceptie. De medewerker spreekt vloeiend Engels en geeft me meteen een plattegrond van de stad, met tips voor leuke eettentjes die de toeristenfolders niet per se noemen. Mijn kamer op de tweede verdieping is niet bijzonder groot, maar wel recent gerenoveerd, supernetjes en voorzien van alles wat ik nodig heb: een comfortabel tweepersoonsbed met frisse witte lakens, airconditioning (niet onbelangrijk in de zomerse hitte!), een minibar en zelfs een klein balkonnetje. Van hieruit kijk ik uit op de daken van Piombino – ’s avonds zie ik zelfs de lichtjes van een voorbijvarende ferry richting Elba in de verte flonkeren.

Een groot pluspunt van Hotel Est is de eigen parkeerfaciliteit. Piombino kan in hoogseizoen druk zijn qua parkeren, maar Hotel Est heeft als enige hotel in de stad een bewaakte, overdekte parking op het terrein (tegen een kleine toeslag). Daarnaast is er gratis publieke parkeergelegenheid pal voor de deur. Aangezien ik met de auto reis, vind ik dit erg prettig – ik weet dat mijn wagen veilig staat. Dit is vast de reden dat zoveel Elba-gangers hier overnachten: diverse gasten die ik tegenkom in de lobby zijn op doorreis naar de veerboot.

De haven ligt op slechts 5 minuten rijden (of circa 15 minuten wandelen), ideaal voor de overtocht. “We hebben hier geslapen omdat het zo handig is voor de eerste ferry van de ochtend,” vertelt een Brits echtpaar me bij het ontbijt. Ook zonder eigen vervoer is de ligging gunstig: het treinstation van Piombino ligt ongeveer 700 meter verderop, wat het hotel een handige uitvalsbasis maakt voor treinreizigers.

Over ontbijt gesproken: ’s ochtends staat in de knusse ontbijtzaal een verrassend uitgebreid buffet voor me klaar. Verwacht geen overdaad aan tierlantijntjes, maar wel alles voor een goede start: versgebakken croissants, verschillende broodjes, Toscaanse ham en kaas, yoghurt, granen, vers fruit en zoete taart (ik ontdek een huisgemaakte crostata met abrikozenjam – heerlijk!). De koffie krijg je natuurlijk vers van de espresso-machine, gemaakt door de altijd glimlachende ontbijtmedewerker. Ik raak aan de praat met andere gasten; opvallend hoeveel terugkerende bezoekers er zijn die Hotel Est als hun “thuis in Piombino” beschouwen. .

Meerdere mensen roemen de schoonmaak (“echt brandschone kamers!”) en de vriendelijkheid van het personeel. Ik kan dat alleen maar beamen: elke vraag – of het nu om extra kussens, een restaurantreservering of info over de omgeving ging – werd met de grootst mogelijke zorg beantwoord.

Toen ik ’s avonds laat terugkwam van mijn diner, trof ik bij de receptie een thermoskan met heet water en selectie van kruidentheeën aan, vrij te gebruiken. Het zijn dat soort kleine gebaren die Hotel Est zo aangenaam maken. De kamer zelf verzekerde me van een goede nachtrust: heerlijk rustig, geen stadslawaai dankzij goede dubbele ramen, en de matrassen liggen uitstekend. Ik dommel tevreden in, wetende dat ik de volgende ochtend zonder stress naar de ferry kan vertrekken.

Samengevat biedt Hotel Est precies wat je nodig hebt in de stad: comfort, netheid en gemak tegen een faire prijs. Het is niet uber-luxe of boetiek, maar wel heel degelijk en betrouwbaar. Vooral de locatie (tussen centrum en haven in) is goud waard – je wandelt zo naar de boulevard of pakt de auto uit de beveiligde parking en bent binnen een paar minuten op weg naar het strand of de veerboot. Wie Piombino wil verkennen zonder steeds de auto te gebruiken, zit hier perfect. Website: www.hotelestpiombino.com – handig om rechtstreeks te boeken voor de beste tarieven en eventuele parkeerplek te reserveren.

Voor wie dol is op zee en zand: ontdek de mooiste baaien via onze selectie van stranden in Toscane, inclusief tips in de regio rond Piombino.

Tenuta Santa Trice – agriturismo charme in het Toscaanse groen

Na het kustgeweld en stadsleven zoek ik ook de luwte van de natuur op. Op ongeveer 15 minuten rijden ten oosten van Piombino, nabij het dorpje Riotorto, vind je Tenuta Santa Trice – een betoverende agriturismo verscholen tussen olijfgaarden en wijngaarden. Ik besluit mijn reis hier in alle rust af te sluiten. Wanneer ik de oprijlaan op draai, langs cipressen en oleanders, valt me meteen de statigheid van de historische villa op. Tenuta Santa Trice is gevestigd in een landhuis uit begin 20e eeuw, ooit van een adellijke familie, en ademt de elegantie van toen. Tegelijkertijd voelt het landelijk ontspannen: een paar poezen rekken zich lui uit op de vensterbank, en de geur van lavendel hangt in de warme lucht.

Bij het inchecken word ik verwelkomd door de gastvrouw, die me rondleidt door het pand. Hoge plafonds, antieke tegelvloeren en klassieke meubels geven het gevoel in een filmdecor te zijn beland. Mijn kamer – of beter gezegd suite – is ruim en charmant ingericht met smeedijzeren bed, houten balkenplafond en uitzicht op de glooiende heuvels. Hier hoor ik ’s nachts enkel de krekelconcerten en misschien het verre geroep van een uil. Kortom, absolute stilte na de levendige dagen in de stad.

Overdag geniet ik volop van de faciliteiten ter plaatse. In de landschapstuin ligt een prachtig zwembad omgeven door ligbedden en parasols. Een plons in het frisse water met zicht op de Toscaanse heuvels is puur zen-moment. Vervolgens strijk ik neer met een boek onder een olijfboom. De hitte van de dag wordt hier verzacht door een briesje dat vanaf de zee landinwaarts waait . Want ja, je voelt hier nog steeds de nabijheid van de kust, ook al zit je landelijk. In de verte kun je zelfs een stukje van de Tyrreense Zee zien glinsteren op heldere dagen.

Elke ochtend word ik getrakteerd op een heerlijk agriturismo-ontbijt. In de knusse eetkamer staan potjes huisgemaakte jam voor me klaar. En versgebakken croissants, lokale honing, ricotta en fruit van eigen bodem. De eigenares schenkt me een cappuccino in en vertelt enthousiast over de boerderij. Tenuta Santa Trice produceert namelijk haar eigen olijfolie – iets wat ik ’s avonds mag proeven op een bruschetta, hemels! Ook hebben ze een kleine wijngaard; een flesje eigen rosé prijkt op de buffetkast voor de liefhebbers. Het is duidelijk: hier beleef je de authentieke Toscaanse azienda agricola-ervaring, met alle comfort van een B&B.

Wat deze accommodatie extra bijzonder maakt is de ligging tussen de Toscaanse Maremma en de Etruskische kust. Vanaf hier ben je zo bij de Thermen van Venturina (Calidario) voor een dagje wellness. Maar ook de stranden van Follonica (“het Miami van Toscane”) liggen op korte rijafstand. Zelf maak ik op een middag een uitstapje naar het nabijgelegen middeleeuwse dorp Suvereto. Op aanraden van de gastvrouw – en ben op tijd terug om van de namiddagzon bij het zwembad te genieten.

Tenuta Santa Trice is daarmee een ideale hub om zowel strand als cultuur mee te pakken, zonder de drukte. Veel andere gasten die ik spreek, komen hier al jaren om tot rust te komen. Ze prijzen de strategische locatie (“rustig en toch zoveel te doen in de buurt”). De hartelijke eigenaren die altijd klaarstaan met tips of een leuk praatje, en de schitterende staat van het domein. De kamers en suites zijn brandschoon en stijlvol. Het zwembad wordt keurig onderhouden. Overal vind je kleine zithoekjes om even te mijmeren of een goed glas wijn te drinken bij zonsondergang.

Mijn laatste avond in Piombino’s omgeving breng ik hier door op het buitenterras van de villa. De lucht kleurt paars boven de silhouetten van de heuvels. De krekels tsjirpen hun avondlied, en ik nip aan een glas rode Monteregio-wijn. Ik voel me voldaan en gelukkig – precies dat effect dat een verblijf in de Toscaanse campagne beoogt. Tenuta Santa Trice is een aanrader voor reizigers die het beste van twee werelden willen. De zee en levendigheid van Piombino binnen handbereik, maar ’s avonds de sterrenhemel boven een stille, geurende tuin.

Website: www.tenutasantatrice.it – hier kun je rechtstreeks je kamer boeken en wellicht alvast een flesje van hun eigen olijfolie reserveren voor mee naar huis.

Combineer je strandvakantie in Piombino gerust met een uitstap naar het levendige Follonica aan de Toscaanse kust, amper twintig minuten verderop.

Praktische tips en beste reistijd voor bezoek aan Piombino

Piombino is het hele jaar door te bezoeken, maar de ervaring verschilt per seizoen. In de zomermaanden (juni tot augustus) komt de stad tot leven: lange dagen aan het strand, levendige avonden met openluchtconcerten en zomerfestivals.

Zo wordt er in augustus regelmatig een Piombino Jazz Festival gehouden op Piazza Bovio, waarbij je met uitzicht op zee van swingende muziek geniet. Het is dan wel hoogseizoen, dus drukker en prijziger qua accommodaties – tijdig boeken is aan te raden.

Voor- en najaar (april-mei en september-oktober) zijn misschien wel de ideaalste periodes: het weer is milder en zeer aangenaam voor stadsbezoek, wandelen en fietsen, de zee is vaak nog warm genoeg om te zwemmen in september, en je hebt de stranden en Etruskische opgravingen bijna voor jezelf. Bovendien ervaar je in het najaar de wijnoogst en olijfoogst sfeer in de omgeving; denk aan lokale festivals in nabijgelegen dorpen waar verse olijfolie en nieuwe wijn worden gevierd.

In de lente kleurt de natuur rondom Piombino frisgroen, de bloemen in het natuurgebied Orti Bottagone (een moerasreservaat net buiten de stad) staan in bloei en het is een top tijd voor vogels spotten daar. De winter in Piombino is rustig en relatief mild (temperaturen dalen zelden onder nul).

Hoewel sommige strandtentjes gesloten zijn en het nachtleven beperkt is, heeft de stad dan een bijna introspectieve charme. Je kunt in de wintermaanden in alle rust de musea bezoeken – zoals het Museo archeologico del Territorio di Populonia in de Cittadella, waar spectaculaire Etruskische vondsten te zien zijn – en op heldere dagen kijk je vanaf Piazza Bovio uit op een strakblauwe zee en besneeuwde bergtoppen van het vasteland op de horizon.

Bereikbaarheid: Piombino ligt in het zuiden van de provincie Livorno, en is goed te bereiken via weg en spoor. Kom je met de auto vanuit België/Nederland, reken dan op ongeveer 14 à 15 uur rijden. Tip: plan een tussenstop of kies voor een autoslaaptrein tot Noord-Italië). Vanaf Brussel kun je ook vliegen op Pisa of Florence. Vandaar de trein nemen: Piombino Toscane heeft een eigen station (Piombino Centrale en het kleinere Piombino Marittima bij de haven). Met de regionale trein sta je vanaf Pisa in circa 1 uur 20 in Piombino Toscane. Eenmaal ter plekke kun je eigenlijk alles te voet doen binnen de stad. Wil je naar Populonia of Baratti, dan rijdt er in de zomer een lokale bus. Maar een auto geeft uiteraard meer vrijheid om de omgeving (zoals de Val di Cornia regio, Suvereto en San Vincenzo) te verkennen.

Vacanza.be insider-tip: Combineer Piombino Toscane met een bezoek aan het eiland Elba. Als je tijdens je verblijf in Piombino de oversteek maakt, dan wil je zeker ook Elba ontdekken vanuit Piombino voor een verrassend daguitstap of meerdaags avontuur. De ferry’s van Toremar en Moby Lines vertrekken meerdere keren per dag vanuit Piombino naar Portoferraio op Elba (overtocht ~1 uur). Zelfs een dagtrip is haalbaar – ’s ochtends heen, ’s avonds terug – maar eigenlijk wil je op Elba langer blijven. Bekijk zeker onze uitgebreide gids “Ontdek Elba: Alles wat je moet weten voor jouw perfecte bezoek” voor inspiratie. Piombino is de poort naar Elba, maar zoals je intussen hebt gelezen, ook zoveel meer dan dat.