Basilicata Calabria Molise Sicilie Tips voor uw vakantie in Zuid-Italië & De Eilanden Vastgoed kopen in Italië

1 euro huis in Italië kopen – De ultieme gids (2025)

Wie droomt er niet van een eigen huis in Italië voor de symbolische prijs van 1 euro? Het klinkt als een sprookje: een goedkoop huis kopen in Italië voor minder dan de prijs van een kop koffie. In de afgelopen jaren hebben tientallen kleine gemeenten in Italië dit concept omarmd om hun dorp nieuw leven in te blazen. Maar hoe werkt zo’n 1-euro-huis precies, waar vind je ze, en welke haken en ogen zitten eraan? In dit uitgebreide artikel ontdek je alle lopende 1-euro-huis projecten in Italië (anno 2025), inclusief concrete dorpen, officiële gemeentelijke links, voorwaarden per locatie, renovatieverplichtingen, juridische valkuilen en subsidies. We bieden een inspirerende maar realistische kijk op het avontuur van een huis kopen in Italië voor 1 euro – zodat jij goed voorbereid van start kunt gaan.

In het kort: Huis kopen in Italië voor 1 euro

Meer dan 30 gemeenten doen mee: Verspreid over heel Italië (van Sicilië tot Piemonte) zijn momenteel zeker 30+ dorpen actief met “Case a 1 Euro”-projecten. Ook in 2025 komen er nog nieuwe plekken bij.
Doel: dorpen herbevolken: Het 1-euro-initiatief is in 2017 landelijk gelanceerd om de leegloop in plattelandsdorpen te stoppen, vervallen huizen te redden en de lokale economie te stimuleren.
Voorwaarden voor kopers: Kopers moeten o.a. alle aankoopkosten (notaris, registratie) betalen, binnen 1 jaar een renovatieplan indienen en de renovatie binnen 3 jaar afronden. Vaak eist de gemeente ook dat je er (deels) gaat wonen of er een bedrijf start.
Borgsom en boetes: Vrijwel elke gemeente vraagt een borg (€2.000–€5.000) als garantie. Die krijg je terug als je op tijd renoveert; zo niet, dan ben je de borg kwijt (en kan in sommige gevallen het huis terug naar de gemeente gaan).
Renovatie- en bijkomende kosten: Reken op minimaal €20.000 – €25.000 aan renovatiekosten – vaak meer, afhankelijk van de staat van het pand. Daarnaast betaal je belastingen, overdrachtskosten en eventuele architecten- en aansluitingskosten. (Een 1-euro-huis is dus niet echt “1 euro” in totaal.)
Subsidies en steun: De Italiaanse overheid biedt aantrekkelijke renovatiebonussen, zoals 50% belastingaftrek tot €96.000 voor herstelwerkzaamheden. Ook bestaan er lokale subsidies (soms tot €25.000) voor energiezuinig renoveren.
Buitenlanders welkom: Ook als buitenlander (EU of niet) kun je een 1-euro-huis kopen. Je hebt wel een Italiaans belastingnummer (Codice Fiscale) nodig en moet rekening houden met iets hogere aankoopbelastingen als je geen ingezetene van de EU/Italië bent.

Wat is het 1-euro-huizen project en waarom bestaat het?

De 1-euro-huizen (case a 1 euro) zijn een initiatief van Italiaanse gemeenten om hun historisch dorp te redden van verval. In veel kleine dorpen trekken jongeren weg naar de stad, blijven huizen leeg achter en sterft de lokale economie langzaam uit. Oude huizen komen vaak ongebruikt in handen van erfgenamen die er niets mee doen en de gebouwen verloederen. Het onderhouden of slopen van deze ruïnes kost de gemeente geld en vormt een veiligheidsrisico.

Om dit tij te keren, besloot men in 2008 in Sicilië voor het eerst een rigoureuze stap te zetten: huizen verkopen voor €1 aan iedereen die bereid was ze te renoveren. Dit pioniersproject vond plaats in Salemi (provincie Trapani, Sicilië) en kreeg al snel navolging. Het concept is simpel: de gemeente bemiddelt met eigenaren om hun vervallen huis voor €1 over te dragen aan een koper die belooft het pand grondig op te knappen en nieuw leven in het dorp te brengen.

Het resultaat? Wereldwijde media-aandacht en een toestroom van avontuurlijke kopers. Eén van de eerste dorpen die viraal ging was Gangi in Sicilië, verkozen tot “mooiste dorp van Italië 2014”. Gangi kreeg meer dan 2000 aanvragen uit de hele wereld en heeft inmiddels ruim 100 huizen succesvol herbestemd via het 1-euro-project. Ook andere plaatsen zagen ineens hun straatbeeld opknappen en jonge gezinnen zich vestigen waar decennia lang krimp was. Lokale winkels en ambachtslieden kregen nieuw werk door alle renovaties. Het 1-euro-project bleek daarmee een creatieve win-win: de koper krijgt een goedkope woning in Italië, de gemeenschap krijgt investeringen en toekomstperspectief.

Toch is het niet alleen rozengeur en maneschijn. Veel dorpen ontdekten dat het écht uitvoeren van zo’n project uitdagingen kent. Gemeenten moeten duidelijke regels opstellen, erfelijke eigendomsproblemen oplossen en investeerders selecteren die hun beloftes nakomen. Sommige initiatieven zijn enorm succesvol geweest (zoals Sambuca in Sicilië), terwijl andere teleurstellend weinig resultaat hebben opgeleverd (bijv. Patrica in Lazio, dat slechts 2 huizen wist te verkopen). In de volgende secties geven we een overzicht van alle lopende 1-euro-huis projecten per regio, inclusief de voorwaarden en ervaringen. Zo kun je zelf beoordelen of dit avontuur iets voor jou is.

Alle lopende 1-euro-huis projecten in Italië (2025)

De 1-euro-huizen zijn al lang niet meer beperkt tot één regio. Van noorden tot zuiden hebben gemeentes zich bij het initiatief aangesloten. Hieronder vind je een overzicht per regio van dorpen waar je (momenteel of recent) een huis voor 1 euro kunt kopen. We vermelden per regio een aantal concrete dorpen, vaak met een verwijzing naar de officiële gemeentelijke informatie voor details. Zo krijg je een compleet beeld van waar in Italië de kansen liggen.

Sicilië – bakermat van het 1-euro-huis

Sicilië heeft de primeur gehad en telt de meeste 1-euro-projecten. In dit zonnige eiland, omringd door de Middellandse Zee, staan tientallen charmante historische dorpjes open voor nieuwe bewoners. Enkele bekende voorbeelden zijn:

Salemi (Trapani) – Waar het allemaal begon (2008). Salemi was het eerste dorp ooit dat huizen voor €1 aanbood. Deze middeleeuwse stad in West-Sicilië wilde na een aardbeving in de jaren ‘60 weer opbloeien. Het succes van Salemi inspireerde vele andere gemeenten.
Gangi (Palermo) – Het succesverhaal. Als één van de eerste succesvolle projecten (gestart rond 2014) kreeg Gangi internationaal de aandacht. Voorwaarde hier was o.a. een borg van €5.000 (via een bankgarantie) die pas terugkomt na volledige renovatie binnen 5 jaar. Bovendien moeten de werken gebeuren volgens strikte lokale bouwregels om het historische karakter te bewaren. Gangi’s gemeentewebsite heeft een speciale sectie “Case a un euro” met alle details, en geïnteresseerden konden daar een compleet informatiepakket downloaden. Inmiddels zijn in Gangi tientallen panden opgeknapt en heeft het dorp weer een toekomst.
Sambuca di Sicilia (Agrigento) – Bekend als “Little America”. Sambuca haalde in 2019 het wereldnieuws door 16 huizen per opbod te verkopen vanaf €1. Het gemeentebestuur ontving een stormloop aan internationale biedingen (veel uit de VS) en uiteindelijk zijn 135 verlaten woningen toegewezen aan nieuwe eigenaren. Kopers moesten een plan indienen en een borg van €5.000 storten bij inschrijving. Uniek is dat Sambuca veel investeerders aantrok die er iets toeristisch van maakten: inmiddels zijn er dankzij de 1-euro-actie nieuwe B&B’s, wijnbarretjes en winkeltjes geopend door vooral Amerikaanse nieuwkomers. Het dorp heeft daarom de bijnaam “Little America” gekregen. Sambuca geldt als één van de weinige écht geslaagde 1-euro-projecten: de vergunningen werden vlot verleend en de nieuwe bewoners noemen hun emigratie naar Sicilië unaniem een succes (Tip: Sambuca behoort ook tot I Borghi più belli d’Italia, de mooiste dorpen van Italië.) De gemeente Sambuca publiceert haar oproepen op de officiële site – zo werd in 2021 een nieuwe ronde huizen te koop aangeboden voor €2 à €3 (iets hoger om kosten te dekken)
Mussomeli (Caltanissetta) – Beroemd uit de media. Ook Mussomeli deed mee en kreeg aandacht van CNN en BBC als levendig Siciliaans stadje dat buitenlanders verwelkomde. Er waren tientallen panden beschikbaar, en de gemeente werkte samen met makelaars om het proces te stroomlijnen. Voorwaarden: binnen 3 jaar renoveren en een borg (~€5.000). Mussomeli heeft zelfs een Engelstalige website opgezet om geïnteresseerden te informeren, wat aangeeft hoeveel internationale belangstelling er was.
Overige Sicilische dorpen: De lijst is lang. Onder andere Troina (bij de Etna), Regalbuto, Delia, Bivona, Canicattì, Caltagirone, Castiglione di Sicilia, Grotte, Itala, Leonforte, Petralia Soprana, Racalmuto, Salemi, Termini Imerese, Troina en Valguarnera hebben projecten lopen of gelanceerd. Sommige daarvan zijn inmiddels afgerond of in een tweede fase. Zo was Troina in 2021 een van de nieuwkomers met een 1-euro-actie en bood de gemeente daar zelfs €25.000 subsidie voor energiezuinige renovatie aan om kopers te lokken. Vrijwel elke Siciliaanse gemeente hanteert vergelijkbare basisregels: een borg (vaak €5.000) en een renovatieplicht binnen 3 jaar. Sommige gemeenten op Sicilië vereisen bovendien dat kopers zich (tijdelijk) inschrijven als inwoner of ten minste het huis als vakantiewoning gebruiken om bij te dragen aan het dorp.

Sicilië blijft enorm populair onder 1-euro-huiszoekers, niet alleen vanwege de ruime keuze aan dorpen maar ook dankzij het klimaat en de idyllische locaties. Wie droomt van wonen in Sicilië kan via een 1-euro-project relatief goedkoop die droom najagen. Let wel: Sicilië is een groot eiland; sommige dorpen liggen afgelegen en ver van grote steden, wat zowel rust als praktische uitdagingen met zich meebrengt.

Wie een 1 euro huis overweegt in een dorp op Sicilië, wil natuurlijk ook weten wat er in de buurt te beleven valt. Ontdek hier de mooiste bezienswaardigheden in Sicilië en laat je inspireren voor uitstappen in de regio.

Sardinië – het 1-euro-avontuur op een eiland

Ook Sardinië – het op één na grootste Italiaanse eiland – doet mee met de 1-eurohuizen. Hier speelt naast ontvolking ook het streven om traditionele dorpjes en unieke architectuur te behouden. Enkele voorbeelden op Sardinië:

Ollolai (Nuoro) – Bekend van tv. Ollolai was in 2018 één van de eerste Sardijnse dorpen met het €1-initiatief. Het dorp werd zelfs het onderwerp van een Nederlands tv-programma (“Het Italiaanse Dorp: Ollolai”), waarin vijf Nederlandse koppels zo’n 1-euro-huis kochten en gingen verbouwen. De voorwaarde van Ollolai was destijds renovatie binnen 3 jaar. De praktijk bleek echter weerbarstig: door bureaucratie kregen sommige deelnemers pas na 1,5 à 2 jaar het huis officieel op hun naam, waardoor renoveren binnen de termijn lastig werd. Bovendien waren veel huizen niet aangesloten op basisvoorzieningen – water, elektriciteit, riolering – wat regelen van aansluiting duur en complex maakte. Uiteindelijk is geen van de vijf stellen uit het tv-programma in Ollolai gebleven. Toch leverde het project waardevolle lessen op en is Ollolai er in geslaagd aandacht (en nieuwe inwoners buiten het programma om) te trekken.
Nulvi, Romana, Bonnanaro – Dit zijn kleine dorpen in het binnenland van Sardinië die eveneens huizen voor €1 aanboden. Ze liggen allen in het noorden van het eiland. De aanpak is vergelijkbaar: kopers moesten zich committeren aan renovatie in een paar jaar. De animo was wisselend. Het geïsoleerde karakter van sommige van deze dorpen maakt dat niet elke aangeboden woning een koper vond. Toch zagen dorpen als Nulvi en Romana nieuwe gezinnen arriveren dankzij het project.
Montresta (Oristano) – Strand in de buurt. Montresta startte in 2021-2022 met een 1-euro-project om het historische centrum op te knappen. Uniek aan Montresta is de ligging op ~15 km van de prachtige stranden van Bosa Marina. Het dorp hoopte dan ook strandliefhebbers aan te trekken. Voorwaarde hier was dat kopers de huizen restaureren en nieuw leven inblazen. Concrete termijnen en details waren bij de aankondiging te vinden op de gemeentelijke website. Montresta ligt relatief gunstig ten opzichte van steden als Alghero en Sassari. Wat het aantrekkelijk maakte voor wie een vakantiehuis ambieert.
Andere Sardijnse projecten: Ollolai was de bekendste, maar ook dorpen als Bonnanaro, Sagama, Orosei (niet allemaal officieel bevestigd) werden genoemd in de media. Sardinië heeft daarnaast een alternatieve variant. De verkoop van oude monumentale panden via erfpacht en de uitgifte van voormalige spoorweghuisjes (de beroemde rode “Casa Cantoniera”-huisjes) voor symbolische prijzen. Zo kwamen er in heel Italië 100 van die rode wegwachtershuisjes beschikbaar; Sardinië had er maar liefst 30 vandolcevia.com. Dat is weliswaar geen klassiek 1-euro-project (het betreft leasing van overheidspanden). Maar toont aan dat Sardinië zeer actief is in het herbestemmen van vastgoed voor een habbekrats.

Sardinië biedt kopers een unieke kans: je krijgt er schitterende natuur, stranden en een rijke eigen cultuur bij. Tegelijk moet je rekening houden met de eilandfactor – iets hogere kosten voor materiaaltransport en een rustiger bureaucratisch tempo. Voor avonturiers die echt iets moois willen opbouwen, kan Sardinië echter een droom zijn.

Calabrië – huizen voor 1 euro in de teen van de laars

Calabrië, de zuid-Italiaanse regio die de “teen van de laars” vormt, heeft de laatste jaren stevig ingezet op 1-euro-huizen om verlaten dorpen nieuw leven in te blazen. Enkele plekken in Calabrië:

Cinquefrondi (Reggio Calabria) – Dit dorp profileerde zijn 1-euro-actie in 2020 als “Operation Beauty”, verwijzend naar de missie om schoonheid terug te brengen in verloederde buurten. Cinquefrondi noemde zichzelf toen ook “COVID-free village” om in de pandemie extra interesse te wekken. Voorwaarden waren o.a. een renovatie binnen 3 jaar en een verzekering afsluiten. De borgsom bedroeg €5.000, terug te krijgen na voltooiing. Cinquefrondi kreeg wereldwijde persaandacht en wist meerdere panden te verkopen aan zowel Italianen als buitenlanders.
Santa Severina en Albidona – Deze historische Calabrese dorpen (één in het binnenland, één met uitzicht op zee) deden eveneens mee. Ze publiceerden lijsten van beschikbare huizen op hun gemeentelijke websites. Typisch was dat kopers een plan moesten indienen voor renovatie en bij voorkeur ook aangeven of ze van plan waren er een bedrijf(je) te starten (een B&B in Italië starten of lokaal ambacht bijvoorbeeld). De gemeenten waren op zoek naar bewoners die blíjven en economisch bijdragen.
Belcastro, Bisignano, Maida, Rose – Ook deze Calabrese dorpen stonden vermeld in de officiële 1-euro-overzichten. De resultaten wisselden: sommige kregen genoeg serieuze kandidaten, andere minder. Vaak gold: hoe mooier de ligging of bereikbaarder de plaats, des te meer interesse van buitenaf.
Vaccarizzo, Aprigliano (Cosenza) – Naast de koopprojecten experimenteerde Calabrië ook met gratis huur. Zo bood Vaccarizzo in 2019 de mogelijkheid om 1 van de 15 leegstaande huizen 4 jaar gratis te huren (met optie tot verlengen) als je je in het dorp vestigde. Het idee was dat huurders wellicht uiteindelijk kopers zouden worden. Hoewel dit geen verkoop is, toont het wel de creativiteit van Calabrië in het aantrekken van nieuwe inwoners.

Over het algemeen is Calabrië een regio met prachtige kustlijnen en ruige binnenlanden, maar ook met economische uitdagingen. De 1-euro-huizen hier kunnen aantrekkelijk zijn voor wie van het gebaande pad durft te gaan. Let wel dat in sommige afgelegen Calabrische dorpen de infrastructuur beperkt is. Maar de regio heeft ook parels dicht bij zee. Waar je voor 1 euro op termijn je mediterrane droomhuis kunt verwezenlijken.

Abruzzo – bergen, dorpen en jonge gezinnen gezocht

Abruzzo, een midden-Italiaanse regio met zowel bergen als een Adriatische kuststrook, kampt in haar bergdorpen met leegloop. Daarom zijn hier ook een aantal 1-euro-projecten gestart, met nadruk op het aantrekken van jonge gezinnen:

Lecce nei Marsi – De burgemeester van dit dorp in Abruzzo gaf aan vooral jonge koppels te willen lokken die zich vestigen. Bovendien kinderen krijgen en lokale werkgelegenheid creëren. Het project stond open voor iedereen, mits je een duidelijk en duurzaam renovatieplan had. Het huis moest weer geschikt worden voor bewoning volgens moderne eisen, mét respect voor de traditionele bouwstijl. Er werden geen strikte eisen gesteld aan wat je erna met het huis doet. Wonen of vakantie, zolang het maar niet verloederd blijft.
Santo Stefano di Sessanio – Dit dorp werd beroemd omdat het in plaats van huizen weggeven juist geld aanbood. DIt aan nieuwe inwoners (tot €8.000 subsidie om er te komen wonen, plus lage huur). Maar Abruzzo heeft ook klassieke 1-euro-verkopen overwogen. Santo Stefano staat wel genoemd in lijsten, maar hun aanpak week af. Ze focusten op het financieren van ondernemers en bewoners, niet direct op euro-huizen. Desondanks is het vermeldenswaardig, want het toont de alternatieve strategieën in Abruzzo om dorpen te redden.
Casoli (Chieti), Penne (Pescara), Pratola Peligna (L’Aquila) – Dit zijn andere Abruzzese gemeenten die 1-euro-projecten lanceerden. Penne is een vrij bekend stadje waar enkele jaren geleden panden voor €1 op de markt kwamen (internationaal opgepikt door media). Casoli bood een aantal historische centro-storico woningen aan en Pratola Peligna deed dat ook om haar oude binnenstad op te knappen. Voor alle drie gold dat er formulieren via de gemeente verkrijgbaar waren om mee te dingen. Vaak werd er in Abruzzo geëist dat renovatie binnen 1 jaar na vergunningverlening van start ging, en binnen 3 jaar voltooid was (overeenkomstig de algemene richtlijnen). Borgen waren hier meestal iets lager (rond €2.000–€3.000) omdat de huizen kleiner zijn.
Morro d’Oro (Teramo) – Nieuw in 2023/2024: dit dorp (nabij de Adriatische kust) kondigde een 1-euro-project aan via sociale media. De details zijn vergelijkbaar: gezinnen aantrekken om de verlaten huizen nieuw leven in te blazen. De nabijheid van strand (Roseto degli Abruzzi is niet ver) maakt dit project interessant voor mensen die zowel van kust als bergen willen genieten.

Abruzzo’s aanpak valt op doordat men expliciet gezinsuitbreiding en ondernemerschap stimuleert. Sommige gemeenten gaven voorrang aan kandidaten die bijv. aangaven een B&B te willen beginnen of zich permanent wilden vestigen. Abruzzo is minder bekend dan Toscane of Umbrië, maar de combinatie van authentiek Italiaans dorpsleven, natuur (Gran Sasso gebergte) en lagere kosten van levensonderhoud kan erg aantrekkelijk zijn.

Ontdek alles over Abruzzo in onze rubriek met alle artikels die al verschenen op Vacanza.be over deze topregio.

Lazio – historische dorpen nabij Rome voor een euro

Ook de regio Lazio (waarin Rome ligt) kent 1-euro-initiatieven, met name in de provincie Frosinone en Latina. Voorbeelden:

Patrica (Frosinone) – In 2019 startte Patrica als een van de eerste Lazio-dorpen met een 1-euro-actie. Dit middeleeuwse bergdorp op een uur van Rome hoopte zijn centro storico op te knappen. Ondanks veel media-aandacht bleek de praktijk lastig: uiteindelijk zijn slechts 2 huizen daadwerkelijk verkocht voor €1. Waarom zo weinig? Patrica had te maken met huizen die vaak in extreem slechte staat verkeerden – één huis was niet meer dan een ingestorte ruïne met wat grond. Daarnaast kwamen juridische complicaties om de hoek kijken: veel panden bleken meerdere erfgenamen te hebben als eigenaar, wat voor complexe situaties zorgde. In sommige gevallen weigerden familieleden hun aandeel te verkopen uit angst voor verborgen schulden of conflicten. Patrica’s initiatief liep daardoor spaak, en de gemeente heeft de “Case a 1 euro”-pagina inmiddels gesloten met de mededeling dat er geen huizen meer beschikbaar zijn. Desondanks was Patrica een leerschool; het toonde aan dat goede eigendomstitels en eigenaarssamenwerking cruciaal zijn.
Maenza (Latina) – Maenza, prachtig gelegen op 70 km ten zuiden van Rome, lanceerde in 2021 een 1-euro-project dat veel bekijks kreeg als het eerste dorp in de buurt van Rome met zo’n aanbod. Onder de noemer “Patto per il Centro Storico” konden leegstaande huizen symbolisch worden verkocht. Dankzij de nabijheid van Rome was de verwachting dat Maenza aantrekkelijk zou zijn voor kopers (bv. mensen die een vakantiehuis willen niet ver van de hoofdstad). Er was dan ook flinke belangstelling. De voorwaarden in Maenza omvatten o.a. een projectplan indienen en verbouwing binnen 3 jaar. En hoewel de insteek primair was om het dorp te repopuleren, werd het ook gezien als kans om toerisme te trekken vanwege de strategische ligging.
Santo Stefano (Tuscia) & Santi Cosma e Damiano – Enkele andere Laziale gemeenten hebben interesse getoond of stappen gezet. Santo Stefano (bij Viterbo) en Santi Cosma e Damiano (bij Latina, tegen de grens met Campanië) stonden vermeld op platforms. Deze projecten waren kleinschalig en kregen minder ruchtbaarheid. Vaak betrof het 5 tot 10 panden die lokaal zijn aangeboden, met standaardafspraken over renovatie en borg.
Overige nabij Rome? Tot op heden zijn er (nog) geen stadsdelen van Rome zelf met €1-huizen – het gaat echt om kleine gemeenten in de regio. Maar het succes van Maenza heeft zeker andere dorpen in Lazio aan het denken gezet. De combinatie van landelijke charme en toch relatief dicht bij stedelijke voorzieningen maakt Lazio interessant voor 1-euro-kopers die niet al te afgelegen willen zitten.

Voor wie graag in het hart van Italië wil zitten, biedt Lazio potentie. Je zit binnen bereik van Rome, Napels en de Tyrreense kust. Houd er rekening mee dat de beschikbaarheid hier beperkt is en de concurrentie groot kan zijn doordat de locaties gewild zijn. Een goede timing en snel reageren op nieuwe gemeentelijke oproepen is essentieel.

Overweeg je een 1 euro huis in de regio rond Rome? Ontdek hier 10 adembenemende plekken in Lazio en leer de schoonheid van deze vaak onderschatte regio kennen.

Puglia – voor een prikkie wonen in de hak van de laars

Puglia (Apulië), de zuidoostelijke regio die de “hak” van de Italiaanse laars vormt, is bekend om witte dorpjes, olijfgaarden en trulli (ronde huisjes). Ook hier proberen gemeenten het 1-euro-concept:

Taranto (Puglia) – Stadsvariant. Uniek is het geval Taranto, een behoorlijke stad. In de oude binnenstad van Taranto (een stad aan zee) is een 1-euro-project opgezet om het historische centrum te herbevolken. De gemeenteraad van Taranto verkocht verschillende vervallen stadspanden voor €1, met als strenge voorwaarde dat de koper binnen 2 maanden na aankoop met renoveren begint. Bovendien moest men zich inschrijven als inwoner van Taranto óf het huis als vakantieverblijf gebruiken – het mocht in elk geval niet leeg blijven staan. Taranto hoopte zo jonge mensen en ondernemers naar de verwaarloosde binnenstad te trekken. De deadlines waren krap, maar dat kwam omdat Taranto serieus vaart wilde maken. Dit voorbeeld toont dat zelfs grotere gemeenten het symboolproject inzetten, zij het met meer bureaucratische sturing.
Biccari (Foggia) – Dit charmante dorp in het noorden van Puglia besloot zowel huizen voor €1 aan te bieden als goedkope woningen te koop te zetten die nog in redelijke staat waren (voor vaak €5.000–€20.000). Biccari wilde verschillende doelgroepen aanspreken: de €1-huizen voor wie een ruïne wil aanpakken, de iets duurdere instapklare woningen voor wie sneller wil verhuizen. Voor de 1-eurohuizen golden de gebruikelijke eisen (plan, renovatie 3 jaar, borg €3.000). Daarnaast gaf Biccari aan nieuwe bewoners graag te helpen integreren en zelfs informatie te geven over eventuele regionale subsidies voor restauratie.
Candela (Foggia) – Candela is bekend van een ander initiatief (“huizen voor €2.000”) maar deed in beperkte mate ook mee aan €1-acties. Daarnaast bood Candela geld aan nieuwe inwoners om zich in te schrijven (dit was een paar jaar eerder, ca. 2017). Voor de symbolische verkoop stelde het dorp enkele gemeentelijk eigendom zijnde panden beschikbaar.
Caprarica di Lecce (Salento) – In het uiterste zuiden, in Salento vlak bij Lecce, startte Caprarica een 1-euro-project om zijn historische centrum op te frissen. Dit dorp richtte zich specifiek op jonge families en had naast de €1 verkoop ook een programma dat families met babies een bonus gaf. Het idee was dat nieuwe kopers er ook echt zouden gaan wonen en kinderen grootbrengen. De huizen in kwestie waren kleine eenlaagse woningen van steen, typisch voor de regio. Caprarica eiste een snel start van renovatie (binnen 6 maanden) en bood hulp bij het vinden van lokale aannemers.
Andere Pugliese dorpen: Puglia’s lijst is korter, maar er zijn nog plaatsen zoals Altamura en Grottaglie die interesse toonden. Ook horen we incidenteel van dorpjes in de Valle d’Itria of Gargano die het overwegen. Feit is dat Puglia als regio al populair is bij buitenlandse kopers (denk aan de traditionele trullo-huisjes). Een 1-euro-huis kan daar bovenop extra aantrekkelijk zijn, mits men bereid is een bouwval om te toveren tot iets moois.

Puglia combineert in potentie het beste van twee werelden: betaalbaar een eigen stek en de dolce vita van Zuid-Italië (zon, zee, culinair genot). Voor liefhebbers van authentiek Italiaans leven in bijvoorbeeld een wit kalkstenen dorpje, is het de moeite waard de projecten in Puglia te volgen.

Laat je dan verrassen door de charme van de regio en ontdek waarom Lecce en Alberobello tot de parels van Puglia behoren.

Basilicata – huizen voor €1 in onontdekt Zuid-Italië

Nog nooit van gehoord ? Basilicata, een kleinere zuidelijke regio tussen Puglia en Calabrië, staat ook op de kaart van de 1-euro-initiatieven. Basilicata is relatief onbekend bij het grote publiek (op de stad Matera na), maar kent juist daarom veel leegloop. Een paar highlights:

Laurenzana (Potenza) – Dit bergdorp nabij het prachtige Gallipoli Cognato Nationaal Park besloot huizen “weg te geven” voor 1 euro om ontvolking tegen te gaan. Laurenzana ligt op zo’n 100 km van Matera (de bekende stad van de grotwoningen) en anderhalf uur rijden van de Tyrreense kust. De gemeente heeft in 2020 meerdere panden beschikbaar gesteld en geïnteresseerden opgeroepen zich te melden bij het gemeentehuis of lokale makelaars. Door de ligging in een ongerept natuurgebied hoopt Laurenzana mensen aan te trekken die rust en schoonheid zoeken. De voorwaarden waren ongeveer: binnen 3 jaar renoveren, borg €2.000 en bij voorkeur iets bijdragen aan de gemeenschap (maar er was geen harde vestigingseis).

Acerenza en Ripacandida – Twee historische dorpjes in de provincie Potenza die eveneens aan het project meedoen. Acerenza is trouwens een van de “Borghi più belli d’Italia” en bekend om zijn kathedraal. Het dorp heeft een paar huizen voor €1 aangeboden met de hoop op toeristische impuls. Ripacandida is kleiner en wilde vooral voorkomen dat bepaalde steegjes volledig verlaten raakten. De gemeente heeft geïnteresseerden via hun website en Facebookpagina uitgenodigd en eisen gesteld die vergelijkbaar zijn met Laurenzana.
Chiaromonte – Nog zo’n Basilicatees plaatsje dat mee wilde doen. Chiaromonte had een handvol woningen geïdentificeerd en in samenwerking met de eigenaren beschikbaar gesteld. In Basilicata is vaak een uitdaging dat de huizen in erg slechte staat verkeren; sommige hebben al jaren geen dak meer of zijn door aardbevingen beschadigd. Toch kan de beloning groot zijn: je bezit een huis met uitzicht op ongerepte heuvels voor een symbolisch bedrag.
Latronico – Latronico koos een iets andere invalshoek: in plaats van alleen ruïnes voor €1 aan te bieden, heeft de gemeente eerst een inventaris gemaakt van leegstaande maar redelijk bewoonbare huizen. Deze waren vaak van recente datum leeggekomen (bijvoorbeeld doordat de eigenaren overleden en erfgenamen elders wonen). Latronico probeerde deze huizen via speciale campagnes te verkopen voor iets hogere prijzen, maar wel aantrekkelijk laag. Dit omdat men merkte dat puur €1-ruïnes verkopen weinig succesvol was zonder onteigeningsprocedures. Met deze pragmatische aanpak heeft Latronico toch een paar panden kunnen matchen aan nieuwe bewoners. Het laat zien dat een huis kopen in bewoonbare staat voor weinig geld in Basilicata ook kan, naast de 1-euro-ruïnes.

Basilicata is misschien niet de eerste regio waar men aan denkt, maar voor rustzoekers of mensen die een onontdekte regio van Italië willen ervaren is het zeer aantrekkelijk. De huizen staan vaak in pittoreske bergdorpjes waar de tijd lijkt stil te staan. Reken wel op weinig voorzieningen direct in de buurt – dit is echt voor wie het niet erg vindt om een eindje te rijden voor grote winkels of ziekenhuizen. Daar staat tegenover dat de gemeenschapszin in zulke dorpjes groot is; nieuwe inwoners worden vaak met open armen ontvangen.

Wie interesse heeft in een 1 euro huis in Basilicata, moet zeker ook het indrukwekkende bergdorp Pietropertosa ontdekken, één van de meest spectaculaire plaatsen van de regio.

Molise – klein maar dapper met 1-euro-ideeën

Overweeg je een 1 euro huis in een rustige regio? Maak dan kennis met het onbekende en ongerepte Molise, een van de laatste authentieke regio’s van Italië.

De regio Molise, een van de kleinste en minst bekende regio’s van Italië, doet ook mee zij het met één of twee dorpen. Molise kampt al jaren met krimp en probeert op allerlei manieren nieuwe bewoners te lokken (van betaalde verhuizing tot gratis wonen):

Castropignano – Dit dorpje in de heuvels van Molise (provincie Campobasso) heeft in 2020 een 1-euro-project gelanceerd. De jonge burgemeester deed een oproep aan iedereen met interesse om zich direct bij haar te melden, zodat zij persoonlijk panden kon koppelen aan de juiste kopers – een soort matchmaking in plaats van een formele biedingsprocedure. Castropignano had zo’n 100 leegstaande huizen in kaart gebracht en wilde stap voor stap geïnteresseerden aantrekken om die panden nieuw leven in te blazen. De formule week iets af: er was minder een vast omlijnd reglement; men wilde flexibel per kandidaat bekijken wat mogelijk was. Uiteraard golden ook hier de basisprincipes: symbolische verkoop, renovatieplicht binnen een bepaalde termijn en een borgsom voor de zekerheid. Dankzij internationale pers (CNN besteedde er aandacht aan) ontving Castropignano tientallen serieuze aanvragen van over de hele wereld.
San Giovanni in Galdo – Dit Molise-dorp kwam in het nieuws met een gratis vakantiehuis-actie (“Regalati il Molise”) en later gratis huur voor een jaar voor wie zich inschreef. Hoewel geen verkoop, is het vermeldenswaardig omdat Molise alle middelen aangrijpt om nieuwe gezichten te verwelkomen. Dit initiatief had als doel mensen te laten kennismaken met Molise in de hoop dat ze blijven of terugkeren als inwoner.
Andere Molise-dorpen hebben (voor zover bekend) nog geen eigen €1-project opgezet, mede door de beperkte middelen. Wel is Molise een regio waar huizen op de reguliere markt vaak spotgoedkoop zijn – soms vind je al op portals woningen voor €5.000–€15.000. De noodzaak van officiële 1-euro-acties is dus minder gevoeld, maar Castropignano laat zien dat men creatief is.

Prachtig toch, het heeft de slogan “Molise non esiste” (Molise bestaat niet) als grapje, omdat zo weinig mensen het kennen. Maar wie er wél komt, treft authentiek Italië zonder toerisme. Een 1-euro-huis in Molise is mogelijk je entree tot een leven in de slow lane. Met bergen, tradities en hartelijke buren. Informeer altijd goed bij de kleine gemeenten zelf. Vaak zijn ze enthousiast en behulpzaam als ze horen dat iemand van ver interesse toont.

Piemonte en Noord-Italië – ook in het noorden voor een euro op de heuvels

Niet alleen het zuiden, maar ook Noord-Italië heeft te maken met leegloop in bergdorpen. Met name in Piemonte, Ligurië en zelfs Val d’Aosta. Enkele noordelijke initiatieven:

Borgomezzavalle (Piemonte) – Deze kleine gemeente in de Piemonte Alpen (provincie Verbano-Cusio-Ossola) kwam in 2019 in het nieuws met een zeer proactieve houding. Ze boden huizen te koop voor 1 euro aan én introduceerden extra prikkels: €1.000 bonus voor elk kind dat in het dorp wordt geboren én €2.000 voor wie een bedrijf start. Borgomezzavalle wilde daarmee niet alleen panden vullen, maar echt nieuwe gezinnen aantrekken. Het dorpje heeft enkele kopers gevonden via dit project, al moest men wel echt houden van geïsoleerd bergleven. De woningen waren traditioneel stenen dorpshuizen. De gemeente vroeg een borg van €1.000 en een renovatie binnen 3 jaar. Dankzij de combinatie van incentives is Borgomezzavalle een inspirerend voorbeeld geworden van hoe dorpen hun eigen toekomst proberen te creëren.
Carrega Ligure (Piemonte) – Carrega Ligure is een verspreide gemeente in de Apennijnen van Piemonte. Hier bleek het lastig om echte 1-euro-deals te sluiten; veel huizen waren zo vervallen dat onteigening dreigde. In plaats daarvan heeft Carrega Ligure samen met nog aanwezige eigenaren een lijst gemaakt van bewoonbare leegstaande huizen die voor een klein prijsje van de hand kunnen. Enkele huizen zijn zo voor een paar duizend euro verkocht (dus niet strikt €1, maar toch spotgoedkoop) aan mensen die er een tweede huis van maakten. De gedachte hierachter: liever iemand in het huis voor een lage prijs, dan helemaal niemand en verder verval. Hoewel dit buiten het 1-euro-format valt, toont het wel de flexibiliteit in Noord-Italië aan.
Oyace (Valle d’Aosta) – Zelfs in de Alpen van Valle d’Aosta, de kleinste regio in het uiterste noorden, is een gemeente (Oyace) aan de slag gegaan met 1-eurohuizen. Dit bergdorp had een paar alpenhuisjes die leeg stonden en aan avontuurlijke zielen werden aangeboden voor €1. Vanwege het extreme klimaat en sneeuwval is dit een niche-aanbod gebleken, maar voor liefhebbers van bergen en skiën is het een unieke kans. Denk wel aan de kosten: isolatie en winterklaar maken van zo’n huis kan pittig zijn.
Ligurië (Triora, Pignone) – In Ligurië, de regio van de Bloemenrivièra, kennen we ook voorbeelden. Triora (bekend als het “heksendorp” in de Alpen Maritiem) heeft panden voor €1 verkocht. Pignone (La Spezia) idem. Deze dorpen liggen iets binnenland, weg van de dure kuststrook, en zien al jaren jonge mensen vertrekken. Via het 1-euro-project hoopten ze nieuwe bewoners te lokken die de rust verkiezen boven de drukkere kust. Enkele internationale kandidaten hebben hierop gereageerd; er zijn verhalen van bijvoorbeeld een stel uit Frankrijk dat een huis in Triora kocht voor 1 euro en opknapte als vakantiehuis.
Toscane (Montieri, Fabbriche di Vergemoli) – Hoewel Toscane populair en prijzig is, zijn er toch een paar Toscaanse gemeentes die eurohuizen aanboden. Montieri (in de Metaalse heuvels, provincie Grosseto) en Fabbriche di Vergemoli (in de Garfagnana, provincie Lucca) hebben vanwege terugloop in sommige gehuchten panden voor €1 in de markt gezet. Hier was de gedachte dat zelfs in toeristisch Toscane sommige dorpjes dreigen te sterven als er niet iets gebeurt. De voorwaarden waren klassiek: renovatieplan, borg, 3 jaar tijd. De respons was gemengd; Montieri kreeg wel wat interesse, Vergemoli iets minder. Het geeft echter aan dat zelfs in gewilde regio’s er kansen zijn – al gaat het dan om de minder bekende uithoeken van Toscane.

Kortom, van noord tot zuid is het 1-euro-concept aanwezig. Vrijwel elke Italiaanse regio heeft één of meerdere gemeentes die ermee geëxperimenteerd hebben. Vaak gelden vergelijkbare spelregels, maar de lokale invulling kan verschillen (afhankelijk van bijv. regionale wetgeving of hoeveelheid interesse). Het is verstandig om de officiële gemeentewebsites van je beoogde dorp goed te bekijken – daar staan meestal de aankondigingen, contactpersonen en vaak zelfs documenten (aanvraagformulieren, voorwaarden). Zo kun je bijvoorbeeld op de site van Comune di Gangi of Comune di Sambuca alle details en contactinfo vinden voor hun projecten. In het algemeen geldt: direct contact opnemen met de gemeente is de beste weg, want er is geen centraal loket dat alle 1-euro-huizen te koop aanbiedt.

(Tip: De website 1eurohouses.com heeft een handig overzichtskaartje en up-to-date nieuws over veel van deze projecten, zowel in het Engels als Italiaans. Het is geen officiële site, maar verzamelt wel actuele info. De site casea1euro.it doet hetzelfde in het Italiaans.)

Wie interesse heeft in een 1 euro huis in Noord-Italië, ontdekt al snel het potentieel van deze regio. Lees hier hoe zelfs een Belgisch wijnhuis zijn plek vond in het heuvelachtige Piemonte.

Hoe werkt het? Voorwaarden en verplichtingen voor kopers

Bij ieder 1-euro-huisproject horen strikte voorwaarden. Dat is logisch: de gemeente wil zeker weten dat de koper het pand echt gaat opknappen en niet laat verkrotten. Hoewel details per dorp variëren, zijn dit de typische voorwaarden en verplichtingen waarmee je rekening moet houden:

Renovatieplan indienen: Meestal moet je al bij je aanvraag of binnen enkele maanden na aankoop een renovatie- en investeringsplan overleggen. Hierin beschrijf je wat je met het huis wilt doen (renoveren tot woning, B&B, winkel, etc.) en globaal hoe je dat financiert. Sommige dorpen – met name in het zuiden – geven voorrang aan plannen die een economische meerwaarde hebben (bijvoorbeeld een ambachtelijke winkel of B&B openen) of aan jonge gezinnen die zich permanent willen vestigen. Dit omdat die meer leven in de gemeenschap brengen. Maar er zijn ook dorpen waar geen specifieke gebruikseis is: daar mag je er gewoon een vakantiehuis van maken, zolang je maar renoveert.
Termijn voor start en voltooiing: Vrijwel altijd eist men dat de renovatiewerkzaamheden binnen een bepaalde tijd starten en eindigen. Veel voorkomend: start binnen 2 à 6 maanden na het verkrijgen van alle vergunningen, en afronden binnen 2 tot 3 jaar. Zo schrijft bijvoorbeeld de meerderheid voor: renoveren afronden binnen 3 jaar na aankoop. Gangi op Sicilië hanteerde zelfs 5 jaar als uiterste termijn vanwege de vaak omvangrijke klus. Het is belangrijk je aan deze deadlines te houden; zo niet, dan volgen sancties (zie borg).
Borgsom of bankgarantie: Bijna elke gemeente vraagt een financiële garantie van de koper. Dit is vaak een borgsom van rond de €2.000 tot €5.000 (soms iets meer). In sommige gevallen volstaat een bankgarantie of verzekeringspolis ter waarde van dat bedrag.. Die borg dient als stok achter de deur: als jij je verplichtingen niet nakomt (je begint niet op tijd of rondt niet af), mag de gemeente die borgsom houden. Maak je de renovatie wél netjes af binnen de afgesproken tijd, dan krijg je het bedrag terug. Het precieze bedrag verschilt: Patrica vroeg ~€10.000 (maar verkocht nauwelijks iets), de meeste dorpen houden €5.000 aan, enkele kleine dorpen €1.000–€2.500. Informeer hier goed naar, want het moet vaak binnen korte tijd na gunning voldaan worden.
Notariskosten en belastingen: De koper betaalt álle kosten van de overdracht, ondanks de symbolische koopprijs. Denk aan: notariskosten, kadastrale registratie, eventuele vertaler als je de taal niet machtig bent, en de belastingen op de transactieflowmagazine.nl. Die belastingen vallen voor EU-inwoners mee (aankoop van tweede huis in Italië heeft bv. 9% overdrachtsbelasting over de kadastrale waarde, die bij zo’n goedkoop huis minimaal is). Maar ben je buiten de EU (bijv. Brits of Amerikaans), dan word je als niet-resident gezien en kunnen belastingen hoger uitvallenindependent.co.uk. Hoe dan ook: reken op een paar duizend euro aan bijkomende kosten bij de eigendomsoverdracht.
Inschrijven als inwoner?: Sommige dorpen verplichten de nieuwe eigenaar om zich (tijdelijk) in te schrijven in het bevolkingsregister van de gemeente. Dit om zeker te zijn dat er echt iemand in het dorp komt wonen. Sommige gemeenten eisen permanente vestiging, andere vinden het genoeg dat je er een vakantiehuis van maaktflowmagazine.nl. Weer andere stellen géén verblijfsverplichting, zolang je maar renoveert. Dit verschilt enorm per project en hangt vaak af van het doel: een gemeente die de school wil vullen zal gezinnen met kinderen vragen er permanent te komen wonen; een dorp dat inzet op toerisme is tevreden als je er een vakantieverblijf of B&B van maakt. Check de lokale eis dus goed. Als permanent wonen verplicht is, moet je je in Italië domiciliëren (en bijv. auto op Italiaans kenteken, enz.), iets om te overwegen.
Contractuele boeteclausules: Naast de borg hebben overeenkomsten soms extra clausules. Bijvoorbeeld: het huis mag tijdens de renovatieperiode niet doorverkocht worden (om huisjesmelkers te voorkomen). Of: als je tussentijds stopt, kan de gemeente het pand terugvorderen (teruggenomen voor €1). In het contract van bijvoorbeeld Gangi stond dat de borg pas na volledige voltooiing binnen 5 jaar werd teruggegeven, en dat de gemeente het recht had de verkoop ongedaan te maken als deadlines niet gehaald werden. Dergelijke bepalingen dwingen je serieus te zijn. Zorg dat je de “atto di vendita” (koopakte) en bijbehorende verplichtingen goed laat vertalen als je het Italiaans niet 100% beheerst, zodat er geen verrassingen zijn.
Lokale bouwstijl en vergunningen: Je moet bij de renovatie doorgaans rekening houden met behoud van het historische karakter. Vaak verlangt men dat originele materialen en stijlkenmerken (voor zover mogelijk) behouden of in ere hersteld worden. Uiteraard moeten de bouwplannen via de normale weg langs de Ufficio Tecnico (bouw- en woningtoezicht) voor een vergunning. In sommige dorpen is er extra begeleiding: ze kunnen helpen een lokale architect of ingenieur te vinden die ervaring heeft met dit soort projecten. Reken op de gebruikelijke Italiaanse bureaucratie voor vergunningen, maar weet dat gemeenten in dit geval er belang bij hebben om het vlot te laten gaan. Desondanks moet je geduld hebben en eventueel een lokale geometra (bouwkundige) inschakelen om de procedures te stroomlijnen.

Samengevat: een 1-euro-huis kopen komt met verantwoordelijkheden. Je tekent feitelijk voor een projectontwikkelaartje in het klein, inclusief planning en plichten. Laat je hier niet door afschrikken, maar ga wel realistisch erin. De verplichtingen zijn er niet om het je lastig te maken, maar om te zorgen dat het dorp er echt iets aan heeft en jij niet met onhaalbare verwachtingen begint. Als je van tevoren een solide plan maakt – technisch én financieel – zijn de voorwaarden prima na te leven. Veel gemeenten zien graag gemotiveerde nieuwkomers komen en helpen je waar ze kunnen, maar ze willen ook voorkomen dat hun dorp vol half afgebouwde projecten komt te staan. Wees dus eerlijk tegen jezelf: kun en wil je dit commitment de komende paar jaar dragen?

Kostenplaatje: renovatiekosten, subsidies en financiële tips

Dat 1 euro slechts het begin is van je investering, zal inmiddels duidelijk zijn. Wat kun je nu globaal verwachten aan kosten, en zijn er manieren om die te drukken? Laten we de belangrijkste financiële aspecten op een rij zetten:

Renovatiekosten inschatten: De grootste kostenpost is uiteraard de renovatie van het huis. Veel van deze panden zijn ruïnes of hebben ingrijpend herstel nodig (dak, muren, leidingen, alles). Afhankelijk van de grootte van het huis en de staat varieert dit enorm, maar als richtlijn wordt vaak genoemd dat minimaal €20.000 – €25.000 nodig is om een klein huis weer bewoonbaar te maken. Dit is een basisbedrag voor structurele veiligheid en essentiële voorzieningen. In de praktijk liggen de kosten vaak hoger, zeker als je ook afwerking, inrichting en eventuele luxe meerekent. Kopers die je voorgingen noemen bedragen tussen €50.000 en €100.000 totaal geïnvesteerd, wat nog steeds goedkoop kan zijn voor een vakantiehuis in Italië, maar wel een serieuze som geld is. Zo gaf een koper in Sambuca aan uiteindelijk $446.000 te hebben besteed aan aankoop en renovatie – al betrof het daar een groot pand van 100+ m² dat tot luxe villa is omgetoverd (een extreem geval). Het devies: laat een lokale aannemer of architect een schouw doen voordat je definitief ja zegt, zodat je een idee hebt van de orde van grootte. Houd ook 10–15% buffer voor onvoorziene tegenvallers; in oude huizen duiken altijd verrassingen op.
Bijkomende kosten: Naast de bouwkosten zelf krijg je te maken met: architect/ingenieur fees (voor tekeningen, bouwaanvraag, toezicht), gemeentelijke leges voor de bouwvergunning, allrisk bouwverzekering, eventuele kosten om het pand tijdelijk veilig te stellen (stutten, puin ruimen) voordat je begint, en aansluitkosten voor nutsvoorzieningen. Vooral dat laatste niet onderschatten: aansluiting op water, elektriciteit en riolering kan prijzig zijn als alles ontbreekt. In Ollolai moesten de kopers duizenden euro’s investeren en lastige bureaucratie door om hun huizen op het net aan te sluiten. Informeer of het huis al aansluitingen had of dat je helemaal van nul moet beginnen. Ook de afvalverwerking (container voor puin) kost geld. Verder zul je reiskosten hebben (bezoeken aan het dorp, verblijf ter plekke tijdens werkzaamheden, etc.). Als je Italiaans niet goed is, misschien kosten voor een vertaler of iemand die namens jou zaken regelt.
Subsidies en belastingvoordelen: Gelukkig staat de Italiaanse overheid niet stil en zijn er financiële prikkels om renoveren aantrekkelijker te maken. Enkele belangrijke: de Bonus Ristrutturazioni (herstelbonus) – deze voorziet in 50% belastingaftrek op renovatiekosten tot een maximum uitgave van €96.000. Dit betekent dat als jij bijvoorbeeld €40.000 uitgeeft aan verbouwing (materieel + arbeid, officieel gefactureerd), je €20.000 daarvan mag aftrekken van je inkomstenbelasting in Italië, gespreid over 10 jaar. Niet-Italianen met enkel een tweede huis moeten hiervoor een specifieke constructie opzetten (bijvoorbeeld via een Italiaans fiscale vertegenwoordiger) of soms de korting laten verrekenen op de factuur door de aannemer (tegen compensatie via de cedolare secca regeling). Klinkt complex, maar vele buitenlanders hebben hier gebruik van gemaakt. Informeer bij een lokale fiscalist of de aannemer of dit in jouw geval toepasbaar is. Verder was er de EcoBonus en Superbonus 110% – subsidies voor energetische renovaties (isolatie, zonnepanelen, nieuwe ramen, warmtepomp). De Superbonus van 110% (waarbij je méér terugkreeg dan je uitgaf) liep in 2020-2022 en is inmiddels afgebouwd, maar een mildere vorm (bijvoorbeeld 65% voor bepaalde energiemaatregelen) bestaat nog. In 2023 is de superbonus verlaagd en strenger geworden, en in 2024 grotendeels beëindigd voor tweede huizen. Toch blijven er aftrekposten voor o.a. zonnepanelen en warmtepomp (rond 50-65%). Ten slotte is er een mobiliarbonus: 50% aftrek op meubels/keukenapparatuur tot €8.000 als je die koopt na een renovatie. Al deze voordelen kunnen tienduizenden euro’s schelen. Let wel: ze zijn alleen van nut als je ook Italiaanse belasting verschuldigd bent (bijv. als inwoner of als je verhuurinkomsten hebt). Soms kun je ze “verkopen” aan een Italiaanse aannemer die ze dan van zijn belasting aftrekt in ruil voor korting op jouw factuur.
Lokale subsidies of stimulansen: Naast nationale regelingen hebben sommige regio’s of dorpen extraatjes. We zagen al dat Troina (Sicilië) €25.000 biedt voor energiezuinig maken. In Borgomezzavalle (Piemonte) krijg je €1.000 per baby en €2.000 als je een lokale onderneming begint. In sommige delen van Zuid-Italië zijn EU-fondsen beschikbaar voor wie een B&B start of agriturismo (plattelandsaccommodatie) – check daarvoor regionale websites of Invitalia. Ook Molise had eens een scheme van €700 per maand voor nieuwe inwoners in bepaalde dorpen (dat was los van de eurohuizen). Het loont dus om te vragen bij de gemeente of regio naar eventuele bijzondere steunmaatregelen. Soms zijn ambtenaren enthousiast om je te wijzen op mogelijkheden, omdat het in hun belang is dat jij slaagt.
Belastingen en vaste lasten: Als je eigenaar wordt van een huis in Italië, krijg je te maken met onroerendgoedbelasting (IMU) en gemeentelijke heffingen (afvalstoffen, etc.). Voor een geruïneerd huis is de kadastrale waarde laag, dus de IMU is meestal slechts tientallen euro’s per jaar. Sommige gemeenten geven zelfs vrijstelling van gemeentelijke belastingen voor de eerste jaren als onderdeel van het 1-euro-project om je tegemoet te komen. Water- en stroomaansluitingen hebben vaste maandelijkse kosten, maar die zijn ook gering als je verbruik laag is en het huis klein. Al met al vallen de lopende lasten van zo’n huis in een dorp erg mee. Je grote uitgave is de renovatie; daarna zijn de maandlasten in verhouding een verademing (zeker vergeleken met bv. Nederland of België).

Financiële tips:

Maak een realistisch budgetplan. Tel bij elkaar: aankoopkosten (notaris, etc.), renovatie (inclusief aannemersbuffer), inrichting, reizen, en onvoorziene posten. Ga na of je financiering nodig hebt. Een hypotheek krijgen in Italië voor een ruïne is lastig; de meeste kopers financieren uit spaargeld of een lening/hypotheek op eigen huis in het thuisland.
Onderzoek fiscale voordelen vooraf. Als je van plan bent er permanent te gaan wonen, kun je wellicht profiteren van prima casa-voordelen (lagere belastingen). Als je er een bedrijf begint, zijn er andere subsidies. Zorg dat je weet waar je recht op hebt, zodat je niets laat liggen.
Hou lokale arbeidskosten in gedachten. In Zuid-Italië zijn bouwvakkers meestal goedkoper dan in Noord-Italië. In hele afgelegen gebieden kan het echter juist duurder uitpakken omdat er minder aanbieders zijn. Vraag meerdere offertes en misschien kun je een deel van het werk zelf of met vrijwilligers doen (pas wel op met Italiaanse bouwregels: sommige werkzaamheden mogen alleen gecertificeerde vakmensen uitvoeren, zeker op vlak van elektriciteit/gas).
Plan voor de lange termijn. Bedenk dat je investering zich niet direct uitbetaalt in geld (de huizen zullen niet ineens tonnen waard worden, de waarde blijft bescheiden). Het rendement zit ‘m in de ervaring, het bezit van een Italiaans (vakantie)huis en eventueel de inkomsten als je gaat verhuren. Ga er niet in met de verwachting om financieel gewin op korte termijn te halen – dan kun je beter niet aan een 1-euro-huis beginnen.

Juridische valkuilen en aandachtspunten

Een huis kopen in het buitenland brengt altijd juridische uitdagingen mee, en bij de 1-euro-huizen is dat niet anders – soms zelfs complexer door de staat van de huizen en de geschiedenis van eigenaren. Enkele juridische valkuilen en aandachtspunten om scherp op te zijn:

Eigendomstitel en meerdere erfgenamen: Zoals eerder genoemd bij Patrica, kan het gebeuren dat een pand meerdere eigenaren/erfgenamen heeft. In Italië blijven huizen vaak generaties in de familie, en als niemand de erfenis officieel afwikkelt, kun je een situatie krijgen waarin bijvoorbeeld 4 neven/nichten ieder 1/4 van een vervallen huis bezitten. Voor een verkoop moeten al die partijen op één lijn zitten. De gemeente probeert vaak deze huizen in het project te krijgen, maar als één erfgenaam dwarsligt of onvindbaar is, kan de verkoop niet doorgaan. Vraag dus altijd of de eigendom juridisch 100% helder is. Laat eventueel je eigen Italiaanse advocaat (of notaio) de visura catastale en atto di provenienza checken om zeker te weten dat je een onbetwist eigendom krijgt.
Verborgen lasten (schulden, beslagen): Controleer of er geen hypotheek, belastingbeslag of andere schulden op het pand rusten. In principe hoort de notaio dit te doen bij de aankoop (die moet het kadaster controleren). Maar zeker bij erfpanden of zeer oude registraties kunnen er verrassingen zijn. Erfgenamen zijn soms huiverig te verkopen uit angst dat er nog openstaande belastingen op het huis zitten. In de 1-euro-koopakte wordt meestal vastgelegd dat je het pand vrij van lasten overneemt. Toch is het raadzaam dit expliciet te bevestigen. Goed nieuws: vaak zijn deze huizen jaren niet officieel verhandeld, dus er is zelden een hypotheek op (banken financieren geen ruïnes). Belastingen niet betaald door vorige eigenaar (bijv. IMU) blijven bovendien op naam van die vorige eigenaar – jij erft niet zijn belastingschulden, je begint met een schone lei. Maar indien er een achterstallige gemeenteheffing is, zou een slinkse gemeente kunnen bedingen dat de koper die overneemt. Dit moet je dus vermijden; lees de kleine lettertjes.
Bureaucratie en vergunningen: Een valkuil is het onderschatten van de bureaucratie. Hoewel de gemeente je graag helpt, moet je nog steeds langs vaak trage instanties voor bijvoorbeeld bouwvergunningen, aansluitingen, of verblijfsregistratie. In Ollolai liep de eigendomsoverdracht enorme vertraging op door bureaucratisch getreuzel. Zorg dat je zelf ook achter de broek aan zit bij procedures. Ga desnoods persoonlijk langs op het gemeentehuis (in kleine dorpen werkt directe aanwezigheid soms beter dan mailtjes sturen). Overweeg een lokale gevolmachtigde aan te stellen (een advocaat of geometra) die namens jou dingen kan tekenen of regelen als je niet telkens ter plaatse kunt zijn.
Renovatieverplichting afdwingen: Wat gebeurt er als jij ondanks goede bedoelingen de renovatie niet op tijd af krijgt? Dit scenario is belangrijk om vooraf te begrijpen. Meestal is de borg het middel: die ben je kwijtf Maar sommigen vrezen: “pakken ze dan ook mijn huis af?” In de meeste gevallen is er géén automatische ontbinding van de verkoop als je verzaakt – je blijft eigenaar, maar zonder borg en mogelijk met boete. Echter, sommige contracten (zoals eerder vermeld bij Gangi) bevatten clausules dat het huis kan terugvallen aan de gemeente als je ernstig in gebreke blijft. Dit zou via een rechter afgedwongen moeten worden, dus het is niet zo dat plots je huis wordt ingenomen zonder procedure. Toch wil je dit voorkomen; niet alleen om je borg niet te verliezen, maar ook om geen conflict te krijgen met de lokale overheid.
Verzekeringen en aansprakelijkheid: Zodra je eigenaar bent, ben je ook aansprakelijk als bijvoorbeeld (delen van) het pand instorten en schade of letsel veroorzaken aan derden. Overweeg dus sterk om een aansprakelijkheidsverzekering en eventueel een opstalverzekering af te sluiten meteen na de aankoop. Zeker als het huis bouwkundig niet veilig is, kan er iets gebeuren (steen die op straat valt, iemand die in je bouwval klimt en door een vloer zakt, noem maar op). Informeer lokaal naar een verzekering; Italiaanse verzekeraars hebben hiervoor speciale polissen voor gebouwen “in renovatie”.
Lokale regels en beschermde status: Sommige dorpen hebben te maken met beschermde dorpsgezichten of zijn zelfs UNESCO-werelderfgoed (bijv. een stad als Matera, niet dat daar 1-euro huizen zijn, maar bijvoorbeeld in een plaats als Salemi kan een pand binnen cultureel erfgoed vallen). Dit betekent extra regels bij verbouwen en mogelijk toezicht van de Soprintendenza delle Belle Arti (erfgoedinstantie). De gemeente zal dit aangeven, maar het vergt dan wellicht een uitgebreidere vergunningsaanvraag met speciale materialen. Ook daar: laat je niet verrassen en vraag bij de technische dienst van de gemeente of het pand bijzondere status heeft.
Culture shock en integratie: Hoewel niet juridisch, wel goed om te benoemen: het menselijke aspect. Je koopt in een klein Italiaans dorp waar iedereen elkaar kent. Soms ontstaan er misverstanden door taalbarrières of verschillende verwachtingen. Een project kan stuklopen op iets simpels als: de aannemer begrijpt je niet goed of werkt op “Italiaanse tijd” (mañana, domani). Dit is geen kwaadwillendheid maar cultuur. Probeer zo mogelijk iemand lokaal te hebben die als tussenpersoon kan dienen. Investeer ook in de relatie met de gemeente – als zij jou als betrokken nieuwe inwoner zien in plaats van een buitenlandse speculant, zullen ze eerder behulpzaam zijn als je eens uitstel nodig hebt of een probleem hebt. Bedenk dat je juridische problemen vaak voor kunt zijn met een dosis communicatie en good will. De dorpsbewoners en bestuur willen in de basis dat jij slaagt, want jouw succes is hun dorpsbelang. Maar ze willen ook serieus genomen worden en hun erfgoed gerespecteerd zien.
Niet toe happen als het niet klopt: Krijg je het gevoel dat een bepaalde aanbieding te mooi is om waar te zijn (bijv. iemand biedt je via Facebook een “1-euro-huis” aan buiten de gemeentelijke procedure, of vraagt geld onder tafel), wees dan uiterst voorzichtig. Door de hype zijn er ook oplichters actief die niks met de gemeente te maken hebben maar doen alsof ze huizen verkopen. Koop altijd via de officiële kanalen (gemeente of aangewezen makelaar) en nooit contant zonder papieren. Gelukkig komt dit zelden voor als je via de bekende projecten gaat, maar let toch op.

Tot slot: schakel professionele hulp in waar nodig. Een lokale notaio voor de eigendomsoverdracht is verplicht in Italië en beschermt beide partijen. Daarnaast kan een advocaat of juridisch adviseur nuttig zijn als er iets gecompliceerds speelt (erfeniszaak, echtscheiding, etc. van vorige eigenaren). De extra paar duizend euro die dat kost, verdient zich terug in gemoedsrust.

Onthoud dat veel mensen je zijn voorgegaan en dat er talloze succesverhalen zijn, maar ook dat bijna al die personen wel ergens onderweg tegen bureaucratische of juridische hobbels zijn aangelopen. Met goede voorbereiding en lokale steun zijn deze hobbels te nemen.

Ervaringen uit de praktijk: inspirerende successen en leerzame lessen

Is het nu een romantisch avontuur of een nachtmerrie, zo’n 1-euro-huis? De waarheid ligt – zoals zo vaak – in het midden. Laten we kijken naar wat successen én teleurstellingen van de afgelopen jaren, zodat je een gebalanceerd beeld krijgt.

Succesverhalen die inspireren:

Zoals eerder genoemd is Sambuca di Sicilia hét voorbeeld van een geslaagd 1-euro-project. Het gemeentebestuur daar slaagde erin om de procedure vlot te laten lopen, met als resultaat dat meer dan honderd panden zijn gerestaureerd en in gebruik. Nieuwe internationale bewoners hebben er bedrijfjes geopend, van B&B’s tot kunstgaleries. Sambuca is nu een levendig dorp waar Italiaans en Engels op straat gemengd klinken. De nieuwkomers werden zelfs met een feest officieel welkom geheten in 2019, compleet met lokale festiviteiten. Zulke integratieverhalen laten zien dat het kán: een bijna verlaten dorp dat dankzij dit initiatief weer bruist. Veel Sambuca-kopers spreken in interviews vol lof over hun keuze en genieten van hun nieuwe leven onder de Siciliaanse zon.
In Mussomeli (Sicilië) hebben diverse buitenlandse gezinnen hun verworven €1-huis omgetoverd tot vakantiewoning. Op YouTube en blogs vind je voorbeelden van Amerikanen en Noord-Europeanen die het proces documenteerden en uiteindelijk vrolijk op het balkon van hun gerenoveerde huis proosten. Ze benadrukken vaak de gastvrijheid van de lokale bevolking: buren die komen helpen, de burgemeester die regelmatig kwam kijken. Dergelijke ervaringen kunnen heel positief zijn, zeker als je het sociale aspect belangrijk vindt.
Biccari (Puglia) kende een mooi verhaal van een Belgisch koppel dat een 1-euro-huis kocht en er een kunstenaarsatelier met B&B van maakte. Ze wisten via fondsenwerving en eigen spaargeld het pand te renoveren, en gaven workshops aan dorpsjeugd om ze betrokken te houden. De burgemeester prees hen als voorbeeld van succesvolle integratie van buitenlanders in de gemeenschap.
Ollolai (Sardinië), ondanks de moeilijkheden in het tv-programma, heeft later alsnog een paar succesjes gezien: een van de Nederlandse stellen keerde een paar jaar later terug (buiten het programma om) en startte alsnog een onderneming op Sardinië, geïnspireerd door hun tijd in Ollolai. Ze gaven aan dat hoewel het project destijds stroef liep, de liefde voor het dorp en het eiland wel was aangewakkerd. Dit toont dat zelfs als het eerste plan niet slaagt, het avontuur waardevol kan zijn.
Emigratie-droom in vervulling: Verschillende kopers van 1-euro-huizen hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om daadwerkelijk naar Italië te emigreren en er fulltime te gaan wonen. Bijvoorbeeld een jong Duits stel in Cinquefrondi dat na aankoop hun banen in Duitsland opzegde, naar Calabrië verhuisde en nu remote werkt vanuit hun opgeknapte huis met uitzicht op olijfbomen. Zij integreren in het dorpsleven, leren vloeiend Italiaans en zijn dolgelukkig met de rust en ruimte die ze hebben gekregen in ruil voor de stadsdrukte die ze achterlieten. Zulke verhalen spreken tot de verbeelding van iedereen die er ooit van droomde de stap te wagen.

Leerzame lessen (valkuilen uit de praktijk):

Patrica (Lazio) is een case-study in hoe het mis kan gaan. De gemeente maakte veel reclame, maar zat vervolgens met handen in het haar toen de panden juridisch lastig bleken. De naïeve dromers werden tegengewerkt op allerlei manieren – van onwillige mede-eigenaars tot bouwvallen die meer sloop vergden dan renovatie. Uiteindelijk vertrokken geïnteresseerden teleurgesteld en moest de burgemeester toegeven dat het project niet had gebracht wat gehoopt.
Bureaucratie vertraagt: Uit Ollolai’s ervaring weten we dat als de lokale overheid niet administratief klaar is voor de stroom aanvragen, er lange wachttijden ontstaan. Sommige kopers raakten gefrustreerd en haakten af. De les: informeer naar de proceduretijd. Als een gemeente geen duidelijke timeline geeft voor bv. gunning en overdracht, vraag door. Het is oké om enige vertraging te verwachten, maar jaren wachten op de akte is niet redelijk.
Kosten onderschatten: Verschillende voorbeelden (te lezen op fora en blogs) tonen dat mensen de klus onderschatten. Men dacht met €10k klaar te zijn en bleek het tienvoudige kwijt. Een Amerikaanse koper in Sambuca bekende dat ze zichzelf rijk gerekend had, maar gaandeweg ontdekte dat alles vervangen moest worden (van fundering tot dak) en dat Italianen ook geen haast maakten. Ze moest extra leningen afsluiten. Uiteindelijk houdt ze van haar huis, maar haar advies: “verdubbel je verwacht budget en vermenigvuldig je tijdsinschatting met drie.” Een wijze raad om te omarmen.
Communicatie is key: Een Canadees echtpaar dat in Gangi kocht, deelde online dat ze in het begin botsten met hun Italiaanse aannemer – er waren misverstanden en verschillende visies. Ze hebben toen een lokaal bouwbegeleider in de arm genomen die zowel Italiaans als Engels sprak en de kloof overbrugde. Pas toen liep het project weer. De implicatie: als je zelf niet ter plekke kunt zijn of de taal niet machtig bent, regel iemand die jouw belangen behartigt in Italië. Dat kan geld kosten, maar bespaart uiteindelijk mogelijk veel ellende.
Leegte en isolatie: Enkele avonturiers vertellen ook eerlijk over de mindere kanten van hun nieuwe leven. Ja, de omgeving is prachtig en het dorp pitoresk – maar er is misschien geen winkel, het volgende ziekenhuis is een uur rijden, en in de winter kan het uitgestorven aanvoelen. Bedenk dus goed wat je zoekt: ben je oké met afgelegenheid? Niet iedereen voelt zich thuis in een stille gemeenschap van enkel oudere inwoners. Sommige kopers knapten hierop af en hebben hun (al gerenoveerde) huis weer te koop gezet (overigens vaak met winst, want ze verkopen het nu voor marktwaarde, hoger dan €1). Dit geeft aan: de 1-euro deal moet passen bij je levensstijl.

Inspirerend maar realistisch: Een huis kopen voor 1 euro in Italië kán een droom die uitkomt zijn, mits je het met open ogen doet. Laat je inspireren door de verhalen van degenen die het aandurfden en nu elke ochtend een cappuccino drinken op hun Italiaanse terras. Tegelijk, leer van de teleurstellingen: voorbereiding, geduld en doorzettingsvermogen zijn onmisbaar. Uiteindelijk draait het niet om die €1, maar om je bereidheid te investeren – financieel, fysiek en emotioneel – in een stukje Italië. Zie het als een avontuur: er zullen hobbels zijn, maar met de juiste mindset en middelen kun je er iets schitterends uit halen.

Veel mensen die zo’n project volbracht hebben, zeggen dat ondanks de stress en onverwachte issues, ze geen moment spijt hebben van hun beslissing. Het is een levensproject geworden waar ze trots op zijn. Sommigen beschrijven het proces zelfs als verslavend leuk – na hun eerste 1-euro-huis namen ze er nog een (dit keer misschien voor 5.000 euro ergens anders) om weer op te knappen! Het plezier van een eigen plek creëren in la bella Italia is voor hen de grootste beloning.

Durf je de sprong wagen naar la dolce vita?

Een 1 euro huis in Italië kopen is zonder twijfel een mix van inspiratie en realiteit. Het inspirerende deel: je krijgt de kans om voor een symbolisch bedrag eigenaar te worden van een stukje Italiaans erfgoed, in een authentiek dorp waar de tijd stil lijkt te staan. Je kunt bijdragen aan het behoud van een gemeenschap, misschien wel je eigen droomhuis of Bed & Breakfast in Italië realiseren, en een heel nieuw leven beginnen onder de Mediterrane zon. De romantiek van zo’n avontuur is wat ons allemaal aantrekt – de gedachte aan een goedkoop huis kopen in Italië en dat met liefde restaureren tot iets prachtigs, spreekt tot de verbeelding.

Tegelijk is de realiteit dat dit avontuur niet voor iedereen is. Het vergt daadkracht, middelen en flexibiliteit. Je moet bereid zijn om door bureaucratie heen te breken, om te gaan met een andere cultuur van werken, en financieel commitment te geven aan een bouwproject dat kan uitdijen. Je koopt geen instapklare villa, maar een ruwe diamant die geslepen moet worden. Als je daar met een realistische blik instapt – gewapend met de kennis van voorwaarden, kosten en mogelijke valkuilen – dan vergroot je de kans dat jouw project ook in de succesverhalen eindigt.

Italië heeft je nodig, zo zou je het bijna kunnen stellen: zonder nieuwe bewoners dreigen honderden dorpen te verdwijnen. Met initiatieven als deze wordt aan twee kanten hoop geboden – aan het dorp én aan jou als huizenjager met een droom. Of je nu een vastgoed kopen in Italië overweegt op traditionele wijze, of juist gecharmeerd bent van deze symbolische 1-euro-route, laat je in elk geval goed informeren, bezoek de plekken die je interesseren (ga voelen of je er jezelf ziet wonen/werken), praat met locals en weeg alles af.

Eén ding is zeker: de mogelijkheid om een huis voor 1 euro te kopen in Italië bestaat échtf – het is geen nepnieuws. Maar het is ook geen instant-wondermiddel. Uiteindelijk krijg je, zoals een Italiaans spreekwoord zegt, “ogni rosa ha le sue spine” – bij elke roos horen doornen. Als jij bereid bent die voor lief te nemen, dan wacht er misschien wel een prachtig Italiaans huis en een warm dorp dat je benvenuto heet. La dolce vita laat zich dan al snel voelen wanneer je, ondanks al het harde werk, ‘s avonds bij zonsondergang vanaf je eigen Italiaanse balkon uitkijkt over de daken en het landschap. Voor dat gevoel is voor velen geen prijs te hoog – zelfs al is het letterlijk meer dan die ene euro.

Wil je bijgestaan worden door een Vlaamse expert in verband met Italiaans vastgoed ? Bekijk even ons artikel met Eveline Dejonckheere (ConsultED)

Veelgestelde vragen (FAQ) over 1-euro-huizen in Italië

Kan ik écht voor 1 euro een huis kopen in Italië?
Ja, dat kan echt – maar je koopt voor 1 euro alleen het casco, met verplichting tot renoveren. Inmiddels hebben tientallen mensen daadwerkelijk zo’n huis bemachtigd De symbolische verkoopprijs van €1 is reëel, alleen komen daar nog wel bijkomende kosten en een renovatieplicht bij. Het project is geen hoax of oplichterij, maar een door gemeenten gesteund initiatief om leegstand tegen te gaan. Besef wel: niemand krijgt een instapklaar huis voor €1; je koopt een uitdaging.

Waarom verkopen Italiaanse dorpen huizen voor €1?
Om hun dorpen te redden van ontvolking en verval. Jongeren trekken weg, huizen staan leeg en storten in. Door ze voor €1 aan te bieden, hopen burgemeesters nieuwe bewoners aan te trekken die investeren in renovatie en zo het dorp en de lokale economie nieuw leven inblaze. Het is tevens een manier om cultureel erfgoed (de vaak eeuwenoude huisjes) te behouden. Bovendien genereert het publiciteit, wat ook toerisme en belangstelling voor het dorp aanwakkert.

Welke dorpen in Italië doen mee aan dit 1-euro-project?
Verspreid over het hele land zijn er projecten, met een zwaartepunt in het zuiden. Enkele prominente zijn: Sambuca, Gangi en Mussomeli (Sicilië), Ollolai (Sardinië), Cinquefrondi (Calabrië), Troina (Sicilië), Maenza (Lazio), Laurenzana (Basilicata) en Borgomezzavalle (Piemonte). In totaal zijn er zeker 30 gemeenten actief hiermee, en de lijst groeit nog. Een up-to-date overzicht vind je op platformen als 1eurohouses.com of de Italiaanse site casea1euro.it, maar uiteindelijk moet je bij de gemeenten zelf zijn voor de actuele stand. In ons artikel hierboven hebben we alle lopende projecten per regio benoemd.

Wat zijn de voorwaarden om een 1-euro-huis te kopen?
Je moet doorgaans: een renovatieplan indienen, binnen een jaar na aankoop starten met verbouwen en binnen 3 jaar klaar zijn, plus een borgsom storten (meestal €2.000–€5.000) als garantie. Ook betaal je zelf de notaris- en registratiekosten. Sommige dorpen vragen dat je er (gedeeltelijk) komt wonen of een onderneming begint, andere laten vakantiewoningen toe. Iedere gemeente heeft haar eigen regelement, maar dit zijn de grote lijnen. Voldoen aan de termijnen is essentieel – anders kun je je borg verliezen en in het ergste geval het huis weer kwijtraken (al gebeurt dat laatste zelden formeel).

Hoe vind ik een 1-euro-huis en hoe meld ik me aan?
Je vindt ze via nieuwsberichten, speciale websites en dit soort gidsen, maar uiteindelijk verloopt de aanmelding direct via de gemeente. Meestal kondigt de gemeente het project aan op haar officiële website (bijv. onder “Case a 1 €” of nieuws). Daar staan contactgegevens of aanvraagformulieren. Soms kun je online een formulier invullen, andere keren moet je een e-mail sturen met je plan. Er is géén centraal inschrijfpunt voor alle dorpen; je moet gemeente per gemeente benaderen die je interesseert. Tip: ga eens langs bij het gemeentehuis als je in de buurt bent – persoonlijk contact kan veel doen. En houd de deadlines in de gaten: sommige dorpen werken met inschrijftermijnen of selectierondes (zoals Sambuca dat huizen per veilingronde verkocht).

Hoeveel kost het echt om zo’n huis op te knappen?
Dat verschilt enorm, maar reken op minstens €20.000 tot €50.000 voor een bewoonbaar resultaat. Veel projecten zitten eerder richting de €50k-€100k, afhankelijk van de grootte en staat. Je kunt het zo duur maken als je zelf wilt natuurlijk (luxe afwerking vs. basis). In het algemeen geldt: de huizen zijn ruïnes – nieuw dak, nieuwe elektra, sanitair, alles. Mocht het huis structureel nog goed zijn, kun je goedkoper uit zijn. Maar ga uit van een substantiële investering. Daar komen dan eventueel subsidies (aftrek 50% van renovatiekosten e.d.) nog van af. Vergelijk het met: je koopt bouwgrond met een bouwval erop, en je moet daar een huis neerzetten. De €1 is vooral symbolisch; de echte koopprijs is je renovatiebudget.

Zijn er subsidies of financiële tegemoetkomingen?
Ja, Italië heeft aantrekkelijke belastingbonussen voor renovatie. Je kunt doorgaans 50% van de verbouwingskosten aftrekken van de inkomstenbelasting (gespreid over 10 jaar) tot een uitgave van €96.000. Ook is er bonus voor energiezuinige maatregelen (isolatie, zonnepanelen – percentages variëren, soms 65%). De beroemde Superbonus 110% is grotendeels afgebouwd per 2024, maar onderdelen ervan bestaan nog in aangepaste vorm. Daarnaast kunnen lokale overheden subsidies geven, bv. een bijdrage in kosten als je een B&B start, of zoals Troina €25k voor energiezuinig verbouwen. Informeer per gemeente en regio wat er mogelijk is. Als buitenlander kun je van de meeste regelingen gebruikmaken, al vergt het soms dat je je fiscaal in Italië vestigt of samenwerkt met lokale bedrijven die de korting kunnen verrekenen.

Mag ik het 1-euro-huis als vakantiehuis gebruiken of moet ik er echt wonen?
Dit hangt af van de gemeente. Sommige dorpen (vooral die met toeristisch potentieel) vinden het prima als je er een vakantiehuis van maakt of het af en toe verhuurt aan toeristen. Andere dorpen (met name die hun bevolking willen laten groeien, scholen in stand houden, etc.) stellen als eis dat je je inschrijft als inwoner en er permanent (of minimaal x maanden per jaar) gaat wonen. Dit verschilt, dus lees de voorwaarden per dorp goed. Vaak wordt permanent verblijf gestimuleerd maar niet verplicht. Een tussenvorm is dat je verplicht bent het huis niet leeg te laten staan: je moet het of zelf bewonen of beschikbaar maken (denk aan B&B of long-term huur). In Taranto bijvoorbeeld was inschrijving of bewijs van gebruik als tweede huis verplicht. In Gangi was het voldoende dat je renoveerde; of je er woonde maakte niet uit zolang het maar onderhouden werd. Kortom, het kán een vakantiehuis worden als de regels dat toelaten – check dit bij de gemeente van jouw keuze.

Wat als ik de renovatie niet op tijd af heb of de afspraken niet nakom?
In principe riskeer je dan je borgsom kwijt te raken. Dat is de eerste consequentie: de gemeente houdt dan bijv. jouw €5.000 als schadevergoeding. Daarnaast kunnen er in het contract boeteclausules staan, bijvoorbeeld een boete per maand vertraging, of uiteindelijk het recht van de gemeente om het huis terug te vorderen (soms tegen een kleine vergoeding). In de praktijk proberen gemeenten flexibel te zijn als ze zien dat je wel bezig bent maar uitloop hebt – ze hebben liever dat je afmaakt met wat vertraging, dan dat het project strandt. Maar reken daar niet op; formeel hebben ze het recht hard op te treden. Het huis weer kwijtraken gebeurt zelden zomaar; daar zou juridische actie voor nodig zijn. Meestal blijft het bij verlies van borg en wellicht reputatieschade (je kunt geen aanspraak maken op eventuele subsidies, etc.). Probeer dit te voorkomen door tijdig te communiceren: als je merkt dat je de deadline niet haalt, overleg met de gemeente. Soms geven ze schriftelijk uitstel. Bedenk ook: als je ernstig in gebreke blijft, zal dat anderen in het dorp huiverig maken om nog eens zo’n project te doen – dus wees fair en ga de commitment aan als je ‘m kunt waarmaken.

Kunnen buitenlanders (zoals Belgen of Nederlanders) meedoen, en hoe zit het met papierwerk?
Ja, EU-burgers (waaronder Belgen en Nederlanders) kunnen zonder restricties onroerend goed kopen in Italië. Je hebt alleen een Codice Fiscale (Italiaans fiscaal nummer) nodig – dat regel je eenvoudig via het Italiaanse consulaat of ter plekke bij het belastingkantoor. Dat nummer heb je nodig voor de notariële akte. Verder zul je bij de koop een paspoort nodig hebben, maar er is geen speciale vergunning ofzo vereist. Voor niet-EU-burgers geldt dat ze op basis van reciprociteit ook vaak mogen kopen, maar bijvoorbeeld Amerikanen en Britten betalen hogere belasting (zoals eerder genoemd) als ze geen resident-status hebben. Als EU-burger profiteer je van dezelfde regels als Italianen, dus dat is gunstig. Wel is alles in het Italiaans, dus je zult mogelijk een vertaler of tweetalige notaio moeten inschakelen bij de akte. Sommige gemeenten vragen bij de aanvraag een korte motivatie in het Italiaans – toon de bereidheid om je in te leven in hun taal/cultuur, dat wordt gewaardeerd. En bedenk: integratie gaat makkelijker als je wat Italiaans leert, zeker als je er (deels) gaat wonen.

Heb je nog meer vragen? Schroom niet om lokale makelaars, gemeenteambtenaren of online expat-fora te raadplegen. Er bestaat inmiddels een hele community van mensen die dit pad bewandelen – maak er gebruik van. Succes met jouw Italiaanse huizenavontuur!