Het leven van Julius Caesar, deel 3 : De Romeinse Burgeroorlog en het einde van Caesar

Weinig staatsmannen die zo tot de verbeelding spreken als Caesar. In een 4-delige reeks gaan we dieper in op het leven van Julius Caesar.

De Romeinse Burgeroorlog tussen 49 en 45 voor Christus, werd uitgevochten tussen Julius Caesar en de troepen van de Romeinse Senaat, onder leiding van Pompeius de Grote, die een voormalige bondgenoot van Caesar was.

Het conflict was vooral het gevolg van een machtsstrijd tussen Caesar en de Senaat, die vreesde dat Caesars groeiende macht en populariteit een bedreiging zouden vormen voor de traditionele regeringssystemen en de eigen macht van de Senaat.

Caesars militaire overwinningen in Gallië en zijn toenemende populariteit onder het Romeinse volk hadden van hem een geduchte figuur gemaakt, en de Senaat was bezorgd dat hij zou proberen de controle over de regering te grijpen en zichzelf tot dictator te maken.

In 49 voor Christus sloeg Caesar de bevelen van de Senaat in de wind om zijn leger te ontbinden en naar Rome terug te keren, en in plaats daarvan leidde hij zijn leger over de rivier de Rubicon, een symbolische daad die het begin van de burgeroorlog inluidde. In de daaropvolgende jaren vochten Caesar en zijn leger tegen de troepen van de Senaat in verschillende belangrijke veldslagen, waaronder de Slag bij Pharsalus in 48 v.C., waarin Caesar als winnaar uit de bus kwam.

De burgeroorlog eindigde met Caesars nederlaag tegen de troepen van de. Hij werd uiteindelijk vermoord op de Ides van maart in 44 voor Christus, maar zijn hervormingen en consolidatie van de macht hadden een blijvende invloed op de Romeinse Republiek en maakten de weg vrij voor de uiteindelijke overgang naar het Romeinse Rijk.

De Romeinse Burgeroorlog was een scharniermoment in de Romeinse geschiedenis dat het einde van de Romeinse Republiek en het begin van het Romeinse Rijk betekende. Het leven van Julius Caesar kan nog boeiender..