Verrassend Cannareggio
Zin om bij een volgend bezoek aan Venetië per trein iets totaal anders te proberen ? Probeer verrassend Cannareggio
Volg even niet de massa die naar het St Marco plein trekt via de Ponte degli Scalzi, maar blijf aan de kant van het Santa Lucia treinstation en ga op weg naar Cannareggio. Dit is Venetiës tweede grootste ‘sestiere’ die zich uitstrekt over het noorden van het Grote Kanaal.
Het is een uitgelezen kans om Venetië te ontdekken zonder een massa volk om je heen terwijl je de overweldigende uitzichten kan behouden, nieuwe artiesten kan ontdekken, architecturale pareltjes tegemoet loopt..
Uw eerste stop wordt de kerk die iedereen normaal gezien negeert want te druk met het bereiken van de Rialto brug en St Marco.. De kerk van Santa Maria di Nazareth, rechts van het treinstation. De facade in marmer uit Carrara is uniek in Venetië en binnenin is het een uitstekend voorbeeld van laat Venetiaans barok. Dit is de plaats waar de laatste “Doge van Venetië”, Ludovico Manin (gestorven in 1802) is begraven. De kerk had onder andere een fresco van Giambattista Tiepolo, één van de grootste Venetiaanse schilders uit de 18de eeuw, maar de fresco ging verloren tijdens de Wereldoorlog 1.
Verlaat hierna de kerk en ga richting het hart van Cannaregio, langs de Strada Nuova om Campo San Geremia en de Ponte delle Guglie, deze brug ligt net voor het punt waar het Cannaregio kanaal stroomt in de Grand Canal. Het Cannaregio kanaal was de hoofdroute naar Venetië tot de spoorweg het vasteland met Venetië kon verbinden.
De Ponte delle Guglie leidt naar het ‘Venetiaans Ghetto’, een gebied van Cannaregio dat bestaat uit Ghetto Nuovo (nieuw ghetto) en Ghetto Vecchio (oud ghetto). Misleidende namen want het Ghetto Nuovo is eigenlijk ouder dan het Ghetto Vecchio.
In het begin van 1516 was het verboden voor Joden om te leven in het Ghetto. Bewoners werden niet toegestaan om het gebied te verlaten van zonsopgang tot zonsondergang. Het Ghetto was omgeven met bewaakte poorten en verbonden met de rest van de stad door twee bruggen. Joden hadden altijd belangrijke functies in de stad, ze waren succesvolle handelaren, dokters en bankiers.
Op de Campo die Ghetto Nuovo zijn drie van de vijf synagoges uit de 16de eeuw en het Museu Ebraico, het museum waar je de lange geschiedenis van de Joden in de stad kan ontdekken. Vergeet tijdens je bezoek aan het Ghetto niet te stoppen bij “Panificio Volpe Giovanni” voor traditioneel Kosher gebak.
Wandel door naar het kalme Campo di Sant’Alvise om de kerk met dezelfde naam te ontdekken. Deze kerk is gewijd aan Heilige Louise van Toulouse en gebouwd in de 14de eeuw door Antonia Venier, een adellijke dame, die volgens de legende de heilige Louise in een droom zag verschijnen. De eenvoudige Gothische facade contrasteert met het rijke interieur met beelden, veel marmer en altaren. Na de verschijning trok Venier zich terug in het aangebouwde klooster.
Vlakbij is een andere mindere bekende kerk met kunstwerken van de bekende Venetiaanse schilder Tintoretto (In 2019 is het 500 jaar geleden dat hij hier geboren werd). Deze kerk is de Madonna dell’Orto, met de facade in Gotische en Renaissance stijl. Binnenin zijn er 10 grote schilderwerken van Tintoretto die in Cannareggio leefde en in deze kerk begraven werd.
Wandel verder tot de Chiesa dei Gesuiti, een mooi voorbeeld van Venetiaans Boark, met een zeer elegant interieur.
Tenslotte, de laatste stop in Cannaregio is Ca’D’Oro, het gouden huis. Het gouden huis genoemd omdat ooit de muren van dit huis met goud werden bekleed. Sinds 1927 werd het gebruikt als een museum (Galleria Giorgio Franchetti), als eerbetoon aan de baron die het paleis kocht op het einde van de 20ste eeuw. Het paleis zelf was gebouwd tussen 1428 en 1430 vor de Contarini familie, die 8 ‘Doges’ telde tussen hun familieleden tussen 1043 en 1676.